چه کسی هواپیما را اختراع کرد؟

گاهی اختراع زاییده یك فكر میباشد. انسان اول به این فکر میافتد که مثلا مردم طالب نوع بخصوصی از ماشین یا محصول هستند و آنوقت میرود تا آن را اختراع نماید.

ولی وقتی که بهواپیما میرسد، فكر اختراع آن یکی از قدیمی ترین رؤیاهای بشری را تشکیل میدهد. فکر پرواز از زمانهای باستان بشر را مجذوب خودساخته است. در واقع، یکی از مشهورترین روایات قدیم درباره شخصی است به نام (ایکاروس) که بالهایی را با موم ببدن خود چسبانده و پرواز نمود. همینکه بالارفت و بنزدیك خورشید رسید، مومها آب شدو اوهم سقوط کرد و مرد! ایکاروس مظهری از آرزوی بشر برای دستیابی به پرواز میباشد.

لئوناردو داوینچی که مخترع نام آوری بود، طرح ماشین پرنده ای را ریخت که از نیروی انسانی استفاده میکرد و هنرمندان دیگری نیز از صدها سال قبل بفكر اختراع ماشین هواپیما بوده اند.

اولین ماشینهای پرنده که ساخته شد نیرویی نداشتند. آنها در واقع بادبادك یا (سرخورندگان) بزرگی بودند و در قرن نوزدهم آزمایشهای زیادی روی اینگونه وسائل بعمل آمد. ولی هیچکس ماشین سنگین تر از هوا که خود نیرو داشته باشد نساخته بود. در حقیقت، مجهولاتی در مورد ساختن آن وجود داشت. نخستین کسی که نشانداد اینکار عملی میباشد، شخصی به نام الانكلی دبیر مؤسسه (اسمیتسونین) در واشنگتن بود.

در ۱۷ دسامبر همان سال برادران (رایت) پرواز موفقی با نخستین وسیله که از هواپیما سنگین تر بود و خود نیروی محرك داشت، بعمل آوردند. ابتدا در ایالت کالیفرنیا، پروازی بارتفاع ۱۲۰ پا بمدت ۱۲ ثانیه انجام دادند و پرواز دوم آنها بارتفاع ۸۵۲ فوت و در مدت ۰۹ ثانیه بود. از آن تاریخ هواپیما متولد شده بود.

چه کسی چتر نجات را اختراع کرد؟

تصور نمایید که از ارتفاع ۳ میل در فضا بپایین بپرید و ضربه آن را هما نقدر احساس کنید که از ارتفاع ۱۲ پایی بزمین پریده اید. این کار را امروزه با چتر نجات میتوان انجام داد. چتر نجات چتر بزرگیست که در مقابل هوا مقاومت بوجود می آورد و با آن انسان طوری پایین می آید که در موقع اصابت بزمین هیچ صدمه ای نمی بیند. و میتوان گفت چتر نجات یکی از قدیمی ترین وسائلی بوده است که انسان هم گام بافکر ساختن هواپیماهای هدایت شونده بدست خود در اندیشه آن بوده است.

لئوناردو داوینچی طرح آن را در دفتر یادداشت خود در سال ۱۰۱۶ کشید. (فوستوورانزیو) تفصیلات راجع به یک چتر نجات عملی رادر سال ۱۹۹۰ منتشر نمود. اولین شخصی که از چتر نجات استفاده کرد، ظاهرة یك فرانسوی به اسم (بلانشارد) است. این ترتیب که در سال ۱۷۸۵ سگی را در سبدی نشاند که چتر نجاتی بآن وصل بود و آنگاه آن را از بالونی که در هوا بود بزیر انداخت. بلانشارد ادعا کرد که خود او در سال ۱۷۹۳ بوسیله چتر نجات از بالونی بپایین پریده است و پایش در هنگام اصابت بزمین شکسته است.

ن یك فرانسوی دیگر به اسم (گار نرین) امتیازی بدست آورد که او را نخستین کسی میشناسند که از چتر نجات استفاده کرده است. اولین نمایش او با چتر نجات در حضور عموم در تاریخ ۲۲ اکتبر ۱۷۹۷ در پاریس انجام گرفت که پرش موفق خود را از ارتفاع ۲۰۰۰ متری صورت داد. چتر نجات او بشکل چترهای معمولی و از کتان سفید ساخته شده و قطر آن ۲۳ پا بود. در مرکز کلاهك آن یك صفحه دائره مانند چوبی قرار داشت که قطر آن بده سانتیمتر میرسید و در مرکز آن سوراخی قرار داشت که اجازه میداد هوای درون کلاهك خارج گردد. صفحه چوبی با نوارهای کوتاه متعددی به پارچه کتانی وصل شده بود.

اولین پرش موفق با چتر نجات از یك هواپیما در حال حرکت در سال ۱۹۱۲ توسط کاپیتان (بری) در شهر سنت لوییز امریکا بعمل آمد. در بین سالهای ۱۹۱۳ و ۱۹۱۶ بحث و مجادله زیادی در باره اینکه نجات از هوا ابا چتر نجات عملی است یا خیر، برپا بود و تا شروع جنگ بین الملل اول درسال ۱۹۱۶ جوابی برای مسئله پیدا نشد. در آن هنگام مسئله عمده در مورد چتر نجات دوچیز بود: یکی اینکه چترچقدر باید باشد و دیگر آنکه خلبان از ترس قادر به ترك هواپیما نشود.