فرزندم به حرف من گوش نمی دهد

فرزندم به حرف من گوش نمی دهد ، چطور می توانم کاری کنم که او کمی در کارهای خانه به من کمک کند؟ من صديقي مجيو ام تعليم وحرفم را تکرار کنم .

راه حل ها

١. این موضوع، شکایت اصلی اکثر والدین است. پس نگران نباشید. برای تغییر رفتار فرزندتان و تشویق او به همکاری، به تمرین، صبر و پشتکار نیاز دارید.

٢. کودکان مانند هواسنج هستند که هر تغییری بر آنان اثر می گذارد. اگر فعالیت های کودکان با مهربانی، گرمی و شوخی بزرگترها توأم شود، کارها برای آنان به صورت سرگرمی و تفریح در می آید. مثلا هنگامی که به کودک گفته شود حالا که مامان دستش بند است، این چند تا اسباب بازی را جمع کن، احساس می کند که بدون کمک او کارها تمام نمی شود. وقتی پدر در حال تعمیر یکی از وسایل خانه است و از بچه تقاضا می کند وسیله ای برایش بیاورد، یا هنگامی که مادر در حال جارو کردن به فرزندش اجازه می دهد دکمه خاموش و روشن جارو را فشار دهد، اغلب قلب کودک از هیجان به تپش می افتد.

یادتان باشد کودکان نیاز ندارند کنترل شوند، آن ها آدم آهنی نیستند که مرتب کنترلشان کنیم. به آن ها اجازه دهید برخی از کارهایشان را تحت اختیار و کنترل داشته باشند در این صورت حس ارزشمندی و با کفایت بودنشان افزایش یافته و احساس مسئولیت شان تکامل می یابد.

٣. کودک را دعوت کنید تا در حل مشکل شرکت کند. مثلا بگویید: «فکر می کنی برای مرتب کردن اتاقت، چه کار می شود کرد؟» یا «خودت یک نگاهی به این اتاق بکن، به نظر تو نامرتب نیست؟» نگویید «چه بچه بی نظمی، تا اتاقت را تمیز نکنی، از تلویزیون خبری نیست» بعد هم او را تشویق کنید: « اتاقت را خوب مرتب کرده ای؟»

۴. به فرزندتان حق انتخاب بدهید: «اول لباس هایت را مرتب می کنی یا تکالیفت را انجام می دهی؟»، «دوست داری ساعت ۸ شروع کنی یا ۸ ۳۰؟». اگر از انتخاب اجتناب کرد، خودتان برایش انتخاب کنید.

۵. در مورد بچه های کوچک تر بهتر است خواسته تان را واضح بگویید و زیاد حرف نزده و سخنرانی نکنید. اگر وقت صرف غذا فرارسیده و او هنوز دارد بازی می کند، آهسته او را بغل کرده و در حالی که درباره موضوعی جذاب با او حرف می زنید او را سر سفره ببرید.

۶ از روش «وقتی بعد» استفاده کنید. مثلا بگویید: «وقتی تکالیفت را تمام کردی، می توانی بازی کامپیوتری جدیدت را انجام دهی». با استفاده از این روش، فرزندتان متوجه ترتیب و اولویت کارهایش می شود.

7. بعضی از والدین برای پرهیز از برخورد با فرزند خود، تمام مسئولیت ها را شخصا بر عهده می گیرند. سعی کنید وقتی وظیفه ای را به فرزندتان محول کردید، بعد از آن که مطمئن شديد او وظیفه اش را درک کرده، دوباره تذکر ندهید. هنگامی که والدین مسئولیت یادآوری کارهای کودک را تقبل می کنند، او دیگر خود را مسئول به یاد آوردن آن ها نمی داند. وقتی وظیفه اش را انجام نمی دهد، می گوید: «خوب، شما یادم نیاوردید» یا «شما به من نگفتید». توجه داشته باشید هیچ کودکی «بی مسئولیت» به دنیا نمی آید. کودکانی لوس می شوند که مسئولیت های مهمی بر عهده شان نیست.