شروع زایمان به معنی داشتن انقباض ۵ دقیقه یا کمتر، از ابتدای یک انقباض تا ابتدای بعدی محاسبه می شود.
نشانه های شروع زایمان، حالا باید چیکار کنم؟
ایرانی نیوز: در فیلمها شروع زایمان بطور شگفت آور و اشکاری شروع می شود. خانم ناگهان شکمش را می گیرد و به شوهرش میگوید وقتش رسیده است و با این خبر او را به هیجان می آورد. در زندگی واقعی مخصوصا برای مادرانی که برای بار اول بارداری را تجربه می کنند صحنه زایمان خیلی کندتر آشکار می شود. اگر تا بحال زایمان را تجربه نکرده باشید چگونه آغاز آن را تشخیص می دهید؟ خوشبختانه بدن شما چندین علامت ایجاد می کند.توصیه میکنم مطالب مربوط به زایمان زودرس را مطالعه کنید.
در زایمانهای اول آنقدر این علائم به تدریح بوجود می آیند که ممکن است شک پیدا کنید که آیا واقعا این نشانه شروع زایمان است یا خیر. ولی ممکن است خیلی سریع و ناگهانی اتفاق بیفتدپیش بینی زمانی که شروع زایمان شما باشد، روی حیله است اما برخی از نشانه های کلی زود هنگام کار وجود دارد که به شما می گوید بدن شما آماده سازی برای تولد نوزاد شما است.
بعد از ۳۶ هفته، انقباض نامنظم (بیش از ۵ دقیقه فاصله)، لکه بینی (تخلیه قهوه ای یا مخاطی مشابه) یا کمردرد، علائم سالم هستند که بدن شما در حال آماده سازی برای تولد است.
دیدن این نشانه ها بدان معنی است که زمان استراحت و بازگرداندن خود را برای کار فعال برای شروع در عرض چند ساعت یا روز. اگر چه شما ممکن است هیجان زده باشید که کودک شما در راه است، بهتر است در خانه ماندن بگیرید و فعالیت های خود را انجام دهید یا بقیه تا زمانی که کار فعال باشد. کار فعال زمانی است که انقباضات شدیدتر می شود و گردن رحم شما شروع می شود تا کودک کوچکتر حرکت کند.
علائم زایمان زودرس، تشخیص و جلوگیری از آن
شروع زایمان به معنی داشتن انقباض ۵ دقیقه یا کمتر، از ابتدای یک انقباض تا ابتدای بعدی محاسبه می شود. کار فعال زمان مناسب برای دسترسی به تامین کننده مراقبت از مادران شماست تا تأیید کنید که آیا کار در حال انجام است یا خیر. ماما ممکن است برود یا ممکن است وقت شما برای رفتن به بیمارستان یا مرکز تولد مورد بررسی قرار گیرد.
هشدار: اگر خونریزی قرمز روشن دارید (با یا بدون انقباض) و یا اگر مشکوک به غشاهای پریود شده اید (آب هایتان شکسته شده اند)، یا اگر قبل از ۳۶ هفته انقباض های قوی یا منظم داشته باشید یا اگر کودک شما کمتر از حد معمول حرکت کند ، شما باید از شرکای مراقبت از مادرزاد خود مطلع شوید. این شرایط نیاز به نظارت دارند و مراقب شما به شما در برنامه ریزی مراحل بعدی کمک خواهد کرد.
چگونه می توانم بدانم به شروع زایمان نزدیکم؟
هر تجربه زنان از شروع زایمان متفاوت است ،با این حال، تغییراتی که در کار پیش از زایمان انجام می شود، ممکن است نشانه هایی از علائم و نشانه هایی را که نیروی کار ناپایدار است.
درد کمر یا درد شکمی، با احساس قبل از قاعدگی و گرفتگی.انقباضات دردناک یا سفتی که ممکن است با شدت و فرکانس نامنظم باشد و ممکن است متوقف و و دوباره شروع شود .آب های شکسته غشاء شما ممکن است با یک طوفان یا مایع مایع آمنیوتیک شکسته شود. اگرچه این می تواند به مدت طولانی قبل از شروع کار رخ دهد، اما هنوز هم باید به بخش زایمان خود بپردازید تا به آنها اطلاع دهید.
چه کار باید در شروع زایمان اولیه انجام دهم؟
شروع زایمان زمانی است که دهانه رحم شما تا ۴ سانتی متر گسترش می یابد. بهترین کاری که در طول این زمان انجام می دهید بستگی به این دارد که چه روزی باشد، چه چیزی دوست دارید و چگونه احساس می کنید.
ماما ممکن است توصیه کند که پاراستامول را مصرف کنید . با این حال، شواهد زیادی وجود ندارد که نشان دهد پاراستامول می تواند به کاهش درد زودهنگام کمک کند
حفظ آرامش می تواند به شما برای مقابله با انقباضات یا سفت شدن کمک کند . این همچنین بدن شما را برای آزاد سازی هورمون اکسی توسین، که برای زایمان شما برای پیشرفت نیاز دارد .
شما می توانید بین راه رفتن و استراحت متناوب، یا سعی کنید حمام یا دوش گرم را برای تسکین درد و درد در نظر بگیرید. اگر می توانید، سعی کنید استراحت کنید تا زایمان را برای شما آماده کنید.در طول شروع زایمان ممکن است احساس گرسنگی کنید، بنابراین باید بخورید البته مقدار کمی از مواد غذایی با انرژی بالا .
علائم شروع زایمان عبارتند از:
ترشحات مخاطی (همراه با خون). این مخاط غلیظ در طول دوران بارداری از دهانه رحم بر علیه عفونتها محافظت می کند. معمولا چند روز قبل هنگامی که دهانه رحم شروع به باز شدن می کند این ترشحات به بیرون می ریزند. ممکن است غلیظ و کمی خون آلود باشد و یا اگر به داخل واژن بریزند شما فقط متوجه می شوید که ترشحات واژن افزایش یافته و رنگ آن از سفید به صورتی یا قهوه ای متغیر است.
یا ممکن است چند روز قبل ترشحات واژن غلیظ تر از معمول شود. اگر این ترشحات بعد از شروع زایمان خارج شوند شاید اصلا متوجه آن نشوید. و شروع انقباضات رحم را به شکل یک بطری تصور کنید که سر آن دهانه رحم است. برای اینکه کودک متولد شود دهانه بطری باید به اندازه یک شیشه سس مایونز باز شود. انقباضا جمع و شل شدن غیر ارادی ماهیچه های بلندی است که دور رحم را احاطه کرده است.
وقتی این ماهیچه ها جمع می شوند، ماهیچه های قسمت پایین رحم و اطراف دهانه رحم را می کشند وباعث می شوند آنها کم کم باز شوند. در این حالت دهانه رحم به اندازه کافی برای خروج کودک باز می شود.
در آغاز ممکن است این انقباضات بدون درد باشد. سپس شدیدتر می شوند. طول هر انقباض به مرحله زایمان بستگی دارد و بین ۳۰ تا ۹۰ ثانیه متغیر است. در آغاز با وقفه های نسبتا منظمی بوجود می آید (هر ۱۰ تا ۲۰ دقیقه یکبار) بعد فاصله وقفه ها کمتر می شودهنگامی که با دکترتان تماس می گیرید شما را در مورد چگونگی انقباضات در جریان خواهد گذاشت.
معمولا هنگامی که فاصله بین انقباضات منظم می شود (حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه یکبار، البته به فاصله شما از بیمارستان، هنگام روز و سابقه شما در زایمان نیز بستگی دارد).
علائم و نشانه های شروع زایمان و تحمل درد آن
همیشه هنگامی که کیسه آب پاره می شود به پزشک اطلاع دهید. اگر حاملگی پر خطر دارید و یا علائم زایمان قبل از هفته ۳۷ ظاهر شد، به محض اینکه متوجه شدید در حال شروع زایمان هستید به پزشک اطلاع دهید. (زایمان قبل از هفته ۳۷ زایمان پیش از موعد در نظر گرفته می شود، که جنین در معرض خطر قرار می گیرد).
بهر حال اگر شک هم داشتید با پزشک تماس بگیرید با معاینه داخلی می توان تشخیص داد که دهانه رحم در حال باز شدن است یا خیر، اگر فکر می کنید که وقت زایمان نیست یا فقط در مراحل اول آن هستید، به خانه برگردید و منتظر علائم واضح تری باشید.
به بدن خود گوش دهید و مراقب احساس خود باشید. همانطور که نیروی کار تشدید می شود، احتمال دارد کمتر صحبت کنید. شما می توانید یک مکالمه را در طول یک انقباض سخت تر پیدا کنید . شما ممکن است متوجه شوید که شما باید به دلیل ایجاد هرگونه سر و صدا، قدم بزنید و لگن خود را بچرخانید تا از طریق آن به شما کمک کند.
همانطور که نیروی کار شما قوی تر می شود، اشتهای شما احتمالا از بین می رود ، و شما ممکن است گرم و مضطرب باشید. شما همچنین ممکن است شروع به احساس کمتر مهار و مراقبت در مورد آنچه شما انجام می دهید. این ممکن است به شما کمک کند تا دقیقا آنچه را که شما نیاز دارید برای کمک به شما به دست بیاورید.
چه موقع باید با ماما تماس بگیرم؟
ماما همیشه نمی تواند به دقت تصمیم بگیرد که آیا کار فعال در تلفن آغاز شده است . اگر از هیپنوتیزم یا آرامش عمیق استفاده می کنید، ممکن است به نظر برسد که شما در مرحله قبل از آن هستید. به همین دلیل مهم است که اعتماد کنید چه چیزی بدن شما را به شما می گوید و همچنین توسط ماما هدایت می شود.
اگر قصد دارید نوزاد خود را در بیمارستان یا مرکز تولد قرار دهید ، ممکن است مجبور نباشید به زودی بمانید. در عوض، ماما ممکن است شما را راهنمایی کند و توصیه کند که در خانه بمانید تا زمانی که انقباضات مکرر و قویتر شوند. بسته به آنچه که در دسترس است، می تواند یک ماما را برای دیدن شما در خانه تنظیم کند.
وقتی تصمیم می گیرید وقت آن رسیده است، به یاد داشته باشید که وقتی انقباضات شما طولانی تر، قوی تر و مکرر می شود، ممکن است دشوار باشد. در هنگام ورود به جلوی درب ماشین خودمیتوانید کمی مکث کنید..
هنگامی که ماما شما را می بیند و می تواند تایید کند که شما در کار فعال هستید، او شما را به بخش کار تحویل خواهد داد و یا اگر شما در حال تولد در خانه هستید با شما باقی بماند.اگر او فکر می کند که شما در کار اولیه هستید، احتمالا شما را تشویق می کند که به خانه برسید تا زمانی که در کار فعال هستید . تصمیم او بستگی به این دارد که چگونه با آن مواجه می شوید و باید شریک زندگی زایمان به شما کمک می کند .
پاره شدن کیسه آب در رحم
جنین در کیسه محتوی مایع آمنیوتیک شناور است. هنگامی که کیسه پاره می شود (ممکن است چند ساعت قبل از زایمان و یا هر زمان دیگری در دوران بارداری اتفاق بیفتد) شما صدایی ناگهانی مانند برداشتن چوب پنبه سر یک بطری می شنوید و بعد مایع گرمی (به مقدار زیادی از واژن بیرون می ریزد و اگر سر کودک جلو مسیر آن را بگیرد، فقط مقدار کمی از آن خارج می شود و یک چهارم آن که خارج شود، بدنتان شروع به ساختن مایع آمنیوتیک جدید می کند تا زمان زایمان فرا رسد.
(شما احساس قشنگی می کنید و باید مقدار زیادی آب و مایعات رقیق بیاشامید تا جایگزین مایع از دست رفته شود. اگر در خانه بودید یک حوله تمیز بین پاها قرار دهید تا مایع را جذب کند. هنگام راه رفتن می توانید از نوار بهداشتی استفاده کنید. بعضی از خانمها ترجیح می دهند در ماه آخر یک کاور پلاستیکی در لباس زیر خود قرار دهند.
به مایعی که خارج می شود نگاه کنید. رنگ آن باید روشن باشد. اگر در آن نشانه هایی از رنگ سبز یا قهوه ای مشاهده کردید، مایع آمنیوتیک حاوی مدفوع یا ادرار دوران جنینی کودک است. این علامت استرس جنینی است و حتما هنگامی که با پزشک تماس می گیرید به او بگوید.
آیا درد پشت علائم زایمان است؟
همه چیز که شما توصیف می کنید یک اثر جانبی کاملا طبیعی برای بارداری (بارداری پس از ۳۷ هفته بارداری) است. متاسفانه، شما نمی توانید پیش بینی کنید که شروع زایمان می شود. امشب می تواند باشد، یا ممکن است هفته ها باشد. مهمترین چیز این است که باقی بمانید و برای زمانی که به کار برمیخیزید، یک برنامه داشته باشید.
وضعیت مادر هنگام زایمان و خروج نوزاد
در شیوه های سنتی زایمان در بیمارستان، مادر به پشت می خوابید و پاها را رکاب تخت مخصوص قرار می داد. این وضعیت اغلب به اجرای اییزیوتا استفاده از فورسپس کمک می کند. این شیوه اساسا تنظیم شده بود تا به پزشکان عمومی اجازه دهد راحت تر به کانال زایمان و پرینه برای کمک به زایمان دسترسی یابند. اما در حقیقت هنگامی که مادر به پشت دراز می کشد رحم بر سرخرگها و سیاهرگهای بزرگی که در ناحیه کمر نزدیک به هم قرار دارند فشار وارد می کند.
این مشاهده براساس آزمایشات کلینیکی و مطالعاتی که نشان می دهد در وضعیت عمودی مدت زایمان کوتاهتر می شود تایید شده است. تحقیقی بر روی تعدادی از مادران در دانشگاه جنوب کالیفرنیا نشان داد که راه رفتن چون تأثیر تحریک کننده ای بر زایمان دارد. همچنین بنظر می رسد وضعیت عمودی در خروججفت همانند خروج نوزاد نیز مفید باشد.
هنوز هیچ تحقیق کنترل شده ای در دست نیست اما مدارک موجود نشان میدهد که حالت چمباتمه برای خروج جفت مفید است. نتایج مطالعات درباره زایمان، به حالت چمباتمه که بطور اتفاقی کنترل شده اند در مجله هشتم جولای سال ۱۹۸۹ لنست گزارش شده است، حالت چمباتمه در زایمانهایی که نیاز به استفاده از فورسپس احساس می شد موجب شده است این احتمال کاهش یابد (۹ در برابر، ۱۶ درصد) و مرحله دوم زایمان نیز کوتاهتر گردد، (۳۱ در مقابل ۴۵ دقیقه).
نیاز به بریدن پرینه کمتر شده ولی بریدگی لبها بیشتر شده است. ۸۲ درصد از مادرانی که در وضعیت چمباتمه بودند بیشترین زمان مرحله دوم زایمان را نیز به وضعیت عمودی گذرانده اند. براساس همین گزارش زنان رغم بیشتری به بودن در عالت عمودی در قسمت آخر زایمان و مرحله خروج نوزاد داشته اند.
وضعیت دیگری که مؤثرتر از وضعیت خوابیده به پشت است وضی نشسته با حداقل زاویه چهل و پنج درجه و کشیدن پاها به سمت بالا است تا این حال فشار را افزایش می دهد و بر قطر کانال زایمان می افزاید.
(یکی از جدیدت صندلی های طراحی شده جهت زایمان به مادر کمک می کند تا بخوبی در این وضعیت قرار گیرد) زمانی که نوزاد بطور طبیعی ابتدا بطرف پایین حرکت می کند و وقتی که سر بیرون است (بطرف کمر مادر، در وضعیتی که ممکن است مادر داشته باشد) مادر در وضعیت نشسته باسن خود را به لبه تخت می رساند و یا باسن خود را با ایک جسم سخت بلند می کند (مثل لگنی که وارونه گذاشته شده و بالشتکی روی آن قرار داده اند تا فضای مناسب برای بیرون آمدن نوزاد فراهم آید.
وضعیت مؤثر دیگر جهت شروع زایمان و خروج نوزاد (که هنوز هم مورد انتقاد نگرفته است) خوابیدن به پهلو با بالا نگاه داشتن پای بالاتر توسط دستیار و قرار دادن کمر و باسن نزدیک لبه تخت می باشد. کسی که پشت باسن می ایستد در حالی که با یک دست پرینه را کنترل می کند، با دست دیگر پای بالا را کشیده نگه داشته و باز می کند تا از سر نوزاد مراقبت نماید. این وضعیت به مادر کمک می کند تا خروج نوزاد خود را ببیند.
فورسپس و استفاده از وکیوم برای بیرون کشیدن نوزاد:
فورسپسها وسایل فلزی چون انبرک با تیغه هایی در یک سمت هستند که برای گرفتن سر بچه برای خروج از کانال زایمان طراحی شده اند. وکیوم نیز می تواند به جای فورسپس مورد استفاده قرار گیرد. وکیوم به همان میزان مفید است و آسیب کمتری به مادر و بچه می رساند. نوعی که عموما در آمریکا بکار می رود شامل فنجان پلاستیکی مکنده ای است که به یک دستگیره توخالی و پمپ هوا متصل می شود. فنجان بروی جمجمه نوزاد گذاشته می شود و با یک پمپ، خلاء در فنجان ایجاد می شود این خلاء اسکالب جنین را محکم به سمت قسمت داخلی فنجان می مکد این تأثیر مشابه تأثیری است که توسط سیفون توالت ایجاد می شود) و بخش توخالی فنجان پر می شود تا یک اتصال محکم ایجاد شود.
خطر اصلی در مورد هر دو شیوه بکار رفته متوجه جمجمه و اسکالب نوزاد است. گاهی فورسپس می تواند موجب شکستگی جمجمه (بندرت جدی و وکیوم باعث تورم در زیر پوست جمجمه گردند. البته گزارشی که در سال ۱۹۹۱ در لسنت ایجاب رسید نشان می دهد در سالهایی بین ۱۹۶۴ – ۱۹۷۲، ۵۲۲۸۲ جنین اسرائیلی بدنیا آمدند که همگی با کمک این روش تولد یافته بودند.
این بررسی اطمینان زیادی به مادران جهت استفاده از فورسپس و خروج از طریق ایجاد خلاء داد گرچه هنوز مدرکی درست نیست که نشان دهد میزان آسیب مغزی یا جسمانی در کودکانی که به این طریق تولد یافته و به سن هفده سالگی رسیده اند، افزایش یافته است یا خیر. در حالت عادی نه فورسپس و نه وکیوم هیچکدام مور نیاز نیستند. استفاده از این وسایل تنها هنگامی مفید است که پیشرفت زایمان متوقف شود و یا در مواقع اضطراری که اخطر صدمه به جنین افزایش می یابد.
احتمال استفاده از این شیوه ها هنگامی که مادر در وضعیت طاقباز باشد و از بیحسی اپیدورال استفاده شده باشد، بیشتر است.شیوه استریل: انتخاب محل زایمان نشان دهنده دو رویکرد متفاوت در مورد چگونگی استریل کردن وسایل است. در زایمان در بیمارستان استریل بودن تمام وسایل مربوط به زایمان است. در حالی که در زایمان در خانه تنها پاکیزگی، استاندرد مطلوب به شمار می رود.
در مراکز بهداشت نیز برای بیشتر شروع زایمان همین نکته مهم است. در خانه لباسهای معمولی توسط همه پوشیده می شود در حالی که در بیمارستان شستشوی مناسب جهت جراحی مورد نیاز است. اما در هر دو محل دستکش های استریل معاینه برای جلوگیری از ورود مستقیم میکربها به کانال زایمان استفاده می شود. مدرکی در دست نیست که نشان دهد حذف تکنیک استریل در زایمان های داخل خانه خطر را برای مادر و نوزاد بالا برده باشد.
برای دیدن خبرهای داغ،تصاویر و متن های زیبا به «کانال تلگرام ایرانی نیوز» بپیوندید
عناوین مرتبط
پرطرفدارترین اخبار
مطالب برگزیده
ارسال نظر
* لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری کنید.
* نیازی به نوشتن نام و یا ایمیل نمی باشد،می توانید به صورت ناشناس نظر بدهید.