رابطه ی جنسی تا زمانی که به اندازه ی کافی باشد، یک لذت است و زمانی که بیش از حد معمول باشد، به اعتیاد تبدیل می شود. در این مطلب با علائه و نشانه های اعتیاد جنسی و همچنین روش های درمانی آن آشنا خواهیم شد.
اعتیاد به سکس یک موضوع بحث برانگیز و قابل توجه است. این موضوع از چاپ پنجم "راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی" (DSM-5 ) حذف شده است، اما هنوز در مورد این موضوع مقاله هایی نوشته می شود و در رشته های روانشناسی و مشاوره، مورد مطالعه قرار می گیرد. علاوه بر این، اعتیاد به سکس هنوز می تواند با استفاده از هر دو DSM-5 ( سایر اختلالات جنسی مشخص شده) و طبقه بندی آماری بین المللی بیماری ها و مشکلات سلامتی (ICD-10) به عنوان معیاری از سایر اختلالات جنسی و نه به خاطر یک ماده یا وضعیت فیزیولوژیک شناخته شده، تشخص داده شود.

معیارهای (ICD-10)
اعتیاد به سکس یا وابستگی جنسی، به عنوان یک نیاز اجباری برای انجام اعمال جنسی به منظور دستیابی به نوعی ثبات و آرامش روحی توصیف شده است، این حالت مانند نیاز افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل به نوشیدن یا افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد مخدر به مواد مخدر است. اعتیاد به سکس نباید با اختلالاتی مانند پدوفیلیا یا بستیالیتی اشتباه گرفته شود.
اعتیاد به سکس مانند وابستگی به مواد مخدر یا الکل، می تواند بر سلامت جسمی و روانی فرد، روابط شخصی، کیفیت زندگی و ایمنی، تاثیرات منفی و مخربی داشته باشد. اعتقاد بر این است که افراد مبتلا به وابستگی جنسی به دنبال شرکای جنسی متعدد هستند، هرچند این لزوما علامتی از اختلال جنسی نیست. اعتیاد به سکس در برخی افراد ممکن است خود را به صورت خود ارضایی، دیدن فیلم های پورن یا ایجاد شرایط تحریک جنسی، بروز دهد. یک فرد مبتلا به اختلال جنسی ممکن است به طور قابل توجهی زندگی و فعالیت های خود را به منظور انجام رفتارهای جنسی به صورت چندین مرتبه در روز تغییر دهد و علی رغم پیامدهای شدیدا منفی آن، توانایی کنترل رفتار خود را ندارد.

علائم اعتیاد جنسی چیست؟
از آنجایی که اعتیاد به سکس در DSM-5 تعیین نشده است، اختلاف نظر زیادی در مورد معیارهای تشکیل دهنده ی اعتیاد جنسی وجود دارد. یکی ازعلائم اعتیاد جنسی، ممکن است پنهان کاری در مورد این رفتار باشد، که در آن شخص مبتلا به اختلال جنسی، در پنهان کردن رفتار خود مهارت پیدا می کند و حتی می تواند وضعیت خود را از همسر، شرکا و اعضای خانواده ی خود پنهان کند. آنها ممکن است در مورد فعالیت های خود دروغ بگویند یا در زمان و مکان هایی که غایب هستند، به این کار مشغول شوند. اما گاهی اوقات علائم، مشخص و قابل توجه هستند. اگر فردی علائم زیر را از خود نشان دهد ممکن است مبتلا به اختلال رابطه ی جنسی باشد:
-افکار جنسی وسواسی و مزمن و هوس بازی
-رابطه های اجباری با افراد متععد از جمله غریبه ها
-دروغ گفتن برای مخفی کردن رفتارهای جنسی
-تمایل به برقراری رابطه ی جنسی حتی زمانی که این کار با زندگی روزمره، بارداری، فعالیت کاری و غیره تداخل داشته باشد.
-ناتوانی در متوقف کردن یا کنترل رفتار جنسی
-به خطر انداختن خود یا دیگران به دلیل رفتارهای جنسی
-احساس گناه یا پشیمانی بعد از رابطه ی جنسی
-تجربه کردن دیگر پیامدهای منفی
رفتارهای اجباری می تواند روابط پر تنش را مانند استرس برای خیانت، ایجاد کند. لازم است که به خاطر داشته باشید که لذت بردن از فعالیت جنسی نشانه ای از اعتیاد به روابط جنسی نیست. برقراری رابطه ی جنسی یک فعالیت انسانی سالم است و لذت بردن از طبیعی است. علاوه بر این، وجود تفاوت در میزان علاقه ی جنسی در بین زوج ها به این معنا نیست که یکی از طرفین مبتلا به اعتیاد روابط جنسی هستند.

درمان اعتیاد جنسی به چه معنا است؟
از آنجا که تشخیص این مشکل، بسیار بحث برانگیز است، گزینه های درمانی نیز بسیار متفاوت است. کسانی که رفتار اعتیاد به روابط جنسی را توصیف می کنند، ممکن است یک یا چند روش زیر را توصیه کنند.

برنامه های درمان بستری
بسیاری از مراکز درمان بستری وجود دارد که برنامه های بهبود اعتیاد جنسی را عرضه می کنند. اغلب، افراد مبتلا به اعتیاد جنسی به مدت 30 روز زندگی طبیعی خود را برای کمک به کنترل تمایل خود و به دست آوردن بهبودی دوباره، متوقف می کنند. این نوع از برنامه ها عموما شامل جلسات درمانی فردی و گروهی هستند.

برنامه های 12 مرحله ای
برنامه هایی مانند معتادان جنسی گمنام همان الگوی بهبودی مشابه الکلی های گمنام را دنبال می کنند. آنها می توانند برای درمان اعتیاد به سکس بسیار مفید باشند.
اعضای این انجمن ها مجبور به قطع کامل رابطه ی جنسی نیستند، بلکه آنها را تشویق می کنند که از رفتارهای جنسی اجباری و مخرب دوری کنند. جلسات گروهی با افرادی که با چالش های مشابه روبه رو هستند، یک سیستم پشتیبانی خوبی را ارائه می دهد.

درمان رفتاری شناختی
این نوع از درمان می تواند به فرد کمک کند که محرک های جنسی را بشناسد و در نهایت به آنها یاد می دهد که چگونه رفتارهای خود را تغییر دهند. این آموزش ها از طریق جلسات فردی با روان درمانگرهای قانونی ارائه می شود.