در یکی از روزهای سال آینده به زمینه ی میرسیم که شاید بتوانیم در کره ی ماه به تکامل و زندگی برسیم و این سعادت را مدیون دانشمندان هستیم

سیستم تولید گیاه (که با نام تجهیزات گیاهی نیز شناخته می­ شود) که در سال ۲۰۱۴ میلادی به ایستگاه فضایی پرتاب شد، آزمایشی برای پرورش گیاهان درون گلخانه­ ای پلاستیکی در جاذبۀ ناچیز می ­باشد. این آزمایش شامل یک چادر پلاستیکی تاشو است که جو قابل کنترلی داشته و به منظور افزایش رشد سبزیجات، با چراغ ­های LED به رنگ قرمز، آبی و سبز مجهز شده است. از آنجایی که خاک با سفر فضایی همخوانی ندارد، بذر گیاهان در “بالشتک”هایی قرار دارند که در نقش خاک، آب را حفظ کرده و محل مورد نیاز برای رشد ریشه گیاهان را فراهم می ­کند.

مشکل اینجاست که بالشت­ک ها به خوبی آب را در خود نگه نمی­ دارند و باعث خشکی سیستم آبکشتی می ­شوند و باید به صورت مداوم تحت نظر باشند. با توجه به هزینه نگه­داری یک فضانورد در فضا و زمان صرف ­شده برای آبیاری کاهو، می­ توان گفت که این کار همانند استخدام کردن یک جراح مغز برای چیدن علف در یک علفزار می­ باشد؛ به همین دلیل تیمی در مرکز فضایی کندی به رهبری هاوارد لوین مشغول تحقیق بر روی ارتقای این سیستم می ­باشند.

می­ توان از سیستم نیمه آبکشتی پوند (سیستم ماده مغذی رسان منفعل مداری) شرکت تاپرور به عنوان یک مثال کلیدی یاد کرد. شرکت تاپرور با بیش از ۷۵ سال سابقه فعالیت در صنعت ظروف پلاستیکی غذا و قالب­گیری تزریقی و دیگر فرایندهای تولید پلاستیک، اقدام به تولید یک بالشتک جدید از جنس تور پلاستیکی کرده که از نیروی مویینگی و اشکال هندسی غیرمعمول بجای جاذبه استفاده کرده و آب را همانند اسفنجی که در جاذبۀ ناچیز قرار دارد، نگه داشته و امکان رشد ریشه را فراهم می­ کند.

همزمان، شرکت تک­ شات در زمنیه­ های مدیریت، مواد لازم، امنیت، تاییدیه، هماهنگی ­ها و همچنین متخصصان سیالات در جاذبه کم و دیگر زمینه­ ها کمک می­ کند. ابزارهای سیستم پوند قرار است در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ میلادی با فضاپیماهای دراگون شرکت اسپیس ایکس، در دو مرحله به ایستگاه فضایی پرتاب شود که هر کدام ۶ عدد از بالشتک­ های مذکور را برای نصب در ایستگاه به همراه دارند.