از مطالبی که تاکنون بیان شد، چنین برداشت می شود که رابطه ی بین اسم و عوامل روانی، انکارناپذیر است.

فشار روانی در زندگی، امری پرهیز ناپذیر است. بنابراین، هیچ فردی از رویارویی با فشار روانی، در امان نیست.

رابطه ی روان و آسم، از دیرباز مورد توجه بوده است. دکتر میمانیدز، بیش از ۸۰۰ سال پیش، در کتاب خود

این دوره ی خود آموزی که در سال ۱۹۷۸، از سوی پرستاری به نام تلوریگ و ۲ پزشک؛ به نام های هالسته هالمن و جیمز فایرز

رابطه ی عوامل روانی و بیماری های روماتیسمی، از دیرباز مورد توجه پزشکان بوده است.

در این قسمت، به جاست که از تاثیر کیفیت های روانی بر فیزیولوژی دستگاه گوارش، بحث شود.

درحالی که سلامتی، یکی از گرانبهاترین نعمت های زندگی، در هر آنان، براساس سال لرری بیماری، تنظیم می شود.

پیش از کشف انسولین در سال ۱۹۲۱ میلادی، درمان رایج برای دیابت، استراحت بود. در موارد شدید بیماری

همانگونه که گفته شد، نقش فشار روانی در بر هم زدن تعادل و تشدید دیابت، به اثبات رسیده است، ولی هم اکنون،

دیابت یا مرض قند که ناشی از اختلال در سوخت و ساز گلوکز در بدن است، یکی از رایج ترین بیماری ها است.