فرزندم گاهي بسيار گستاخانه رفتار می کند. گاهی باید او را چند بار صدا بزنم تا جواب بدهد و گاهی در حضور دیگران با لحن بدی از خواسته های من الريجيا می کند.

فرزندم عادت کرده به فاصله هر چينی با من بحث كند. اگر از او بخواهم کاری انجام دهد، شروع می کند به ذکر دلایلی تا آن کار را انجام ندهد.

فرزندم در برخورد با دیگران، رفتار بدی دارد مدام باید به او یادآوری کنم سلام کند. تشکر کردن برایش مانند شکستن شاخ غول است.

او به خاطر چیزهای جزئی، ذهن خودش را درگیر می کند. هر چیزی برای او منشأ استرس است، حتی چیزهای خوشایند مثل اردو رفتن. چگونه می توانم کمکش کنم؟

فرزندم مرتب از انجام دادن کارهایی که به او محول شده است، مطفره می رود. او مرتبا ۱ می گوید: «بعدا انجام می دهم»

برخی از والدین مخصوصا در مورد بچه اولشان خیلی مشتاقند سر بچه شان را گرم کنند. بتدریج بچه یادش می رود چطور خودش را سرگرم کند

پدر و مادرم بیش از حد به فرزندم توجه می کنند. آن ها تمام خواسته های او را برآورده می کنند. مدام برايش خوراکی های باکيفيت و اسباب بازی های متنوع میشدند و اجازه می دهند هر کاری دلش می خواهد انجام دهد. او تبديل به بچه ای لوس شده است.

فرزندم بايد همه چيز را خیلی خوب انجام دهد و گرنه نا اميد مي شود . او می خواهد در هر کاری، بهترين باشد و این گونه خودش و ما را عذاب می دهد.

فرزندم هر جایی که باشيم چیزی پیدا می کند که باید داشته باشد. او فکر می کند من غول چراغ جادو هستم و بايد هر چیزی که می خواهد فورا برایش مهیا کنم.

فرزند حس رقابت جویی بيش از اندازه دارد، زندگي برایش مسابقه ای است که او باید هميشه در آن برند يافت.