زندگینامه جوزف هانری

 (۱۷۹۷-۱۸۷۸ م) جوزف هانری برجسته ترین آزمایش گر آمریکایی است که در فاصله ی زمانی بین بنجامین فرانکلین و توماس ادیسون آزمایش هایی را با الکتریسیته انجام داده است. هانری بیشتر خودآموخته بود. علاقه ی او به علوم، زمانی آغاز شد که یکی از ساکنین پانسیونی که متعل ق به مادرش بود کتابی درباره ی علوم به او داد. او در کتابهای درسی دبیرستان غرق مطالعه شد و سپس به مدرسه ی عالی آلبانی که کالجی محلی در نیویورک بود رفت. پس از پایان تحصیل نقشه بردار شد و بعد شغل معلمی کالج را به دست آورد.

در سال ۱۸۲۹، او طرح آهن ربای الکتریکی را که پیش از آن ویلیام استورجن در انگلیس اختراع کرده بود بهبود بخشید. هانری از تعداد دور بیشتری نسبت به آن چه استورجن انجام داده بود استفاده و آن را به وسیله ی ابریشم عایق بندی کرد.

نخستین آهن ربای الکتریکی هانری ۲۷ پوند و 23 / 12 کیلوگرم را بالا می برد. آهن ربای الکتریکی که او برای کالج پیل ساخت ۲۰۸۶ پوند ۹۴۵ کیلوگرم را بلند می کرد. در سال ۱۸۳۱، آهن ربای الکتریکی کوچکی ساخت و آن را با سیم هایی به طول یک مایل از خانهی خود به آزمایشگاه کالج متصل کرد. او با فشار دادن کلیدی در آزمایشگاه سبب می شد که آهن ربای الکتریکی زنگی را به صدا درآورد. این نخستین زنگ الکتریکی برای در بود که در آن از اصول تلگراف استفاده شده بود. هانری برای نگه داری یک جریان قوی در یک سیم طولانی دستگاه رله ی الکتریکی را طراحی کرد. این دستگاه یک آهن ربای الکتریکی بود که جریان را در مدار دیگری که به باتری وصل می شد برقرار می کرد. او با طیب خاطر در تکمیل تلگراف به ساموئل مورس کمک کرد.

در سال ۱۸۳۲، هانری استاد علوم در کالج نیوجرسی (بعدها دانشگاه پرینستون) شد. به دلیل وظایف تدریس، او کمتر یافته های خود را به موقع چاپ و منتشر می کرد. برای اختراع و اصلاح موتورهای الکتریکی، مولدها و مبدلها شهرتی کسب نکرد.

وی به دلیل کشف اصل خود القایی شهرت یافت. بر اساس این اصل هر جریان الکتریکی یک نیروی محرکهی القایی در خلاف جهت جریان اولیه در مدار ایجاد می کند.

هانری در سال ۱۸۴۶ نخستین مدیر مدرسه ی اسمیتسون در واشنگتن شد. علاوه بر مدرسه و ساخت موزه های ملی، او یک اتاق برای مبادلات علمی ترتیب داد. وی کتاب هایی در مورد اکتشافهای علمی تازه چاپ کرد و سفرهای علمی به غرب آمریکا را بنا نهاد. در طول جنگ های داخلی، هانری به عنوان مشاور علمی پرزیدنت لینکلن خدمت کرد. در زمانی که لینکلن نمی توانست بخوابد، وی تا دیر هنگام همراه هانری آزمایش هایی را با فانوس های چشمک زن در محل مؤسسه ی اسمیتسون انجام می داد.

هانری مطالعات هواشناختی را نیز هدایت می کرد. او اطلاعات مربوط به وضع هوا را توسط تلگراف جمع آوری و نخستین نقشه های نشان دهنده ی شرایط جوی را تهیه کرد. کارهای وی سبب تأسیس دفتر هواشناسی ایالات متحده شد.

هانری در سال ۱۸۷۵ نخستین مدل ابتدایی تلفن را آزمایش و الكساندر گراهام بل را برای تکمیل آن تشویق کرد. او هرگز برای نقشی که در ساختن تلگراف و تلفن داشت، ادعایی نکرد و هیچ گاه اختراع های خود را به ثبت نرسانید. در سال ۱۸۹۳ یکای ضریب خودالقایی به افتخار او هانری نامیده شد.