زندگینامه جیمز کلرک ماکسول

 (۱۸۳۱ - ۱۸۷۹ م) جیمز کلرک ماکسول بزرگ ترین فیزیکدان پس از عصر نیوتون و پیش از ظهور اینشتین به شمار می آید.

وی در ادینبوروی اسکاتلند به دنیا آمد و در مزرعه ی پدرش بزرگ شد. هنگامی که در ۱۰ سالگی تحصیلات رسمی خود را در مدرسه ی عالی ادینبورگ شروع کرد، به عنوان یک پسر روستایی با لکنت زبان شدید از دست همکلاسی های خود در عذاب بود. ماکسول بیشتر وقت خود را با پسرعموی بزرگش که او را به انجام مطالعات علمی تشویق می کرد، می گذراند. پس از درخشش در دانشگاه ادینبورگ و سپس در کمبریج، او در سال ۱۸۵۶ مقام استادی فلسفه ی طبیعی در کالج ابردین را پذیرفت.

ماکسول از سال ۱۸۵۶ تا ۱۸۵۹ روی حلقه های زحل مطالعه و ثابت کرد که این حلقه ها از تعداد زیادی ذرات جامد کوچک تشکیل شده اند که هر کدام یک قمر آن سیاره اند. محاسبه هایی که در مورد این ذرات ریز در حلقه های زحل انجام داد، او را قادر ساخت تا حرکت کاتورهای مولکول ها را در گاز بررسی کند. او نظریه ی اتمی ماده را با نظریه ی جنبشی گرما ترکیب و نظریه ی جنبشی گازها را ارایه کرد. با چندین پیش فرض، وی تمام قانون های مربوط به گازها را توسعه داد و وجود قانون های دیگر را پیش بینی کرد.

آزمایش هایی که ماکسول در مورد دیدن رنگها انجام داد مشخص کرد که چشم نمی تواند بین رنگ زرد حاصل از طیف خورشید توسط منشور و رنگ زرد ایجاد شده از آمیزش رنگهای سرخ و سبز تفاوتی قایل شود. او ثابت کرد که شبکیهی چشم تنها به سه رنگ سرخ، سبز و آبی واکنش نشان می دهند.

در سال ۱۸۶۱ او برای گرفتن عکس های سیاه و سفید از یک نوار رنگی از سه بالا به با سه رنگ اصلی استفاده کرد و سپس تصویرهای حاصل را از همان سه پایه گذرانيد تا نخستین عکس رنگی را ایجاد کند.

ماکسول پس از پنج سال خدمت به عنوان استاد کالج سلطنتی لندن، در سال ۱۸۶۵ برای انجام آزمایش هایی روی گازها و کار روی مسایل الكترومغناطیس بازنشسته شد و به مزرعهی شخصی خود رفت. در سال ۱۸۷۱، او از عزلت خود بیرون آمد و برای تدریس فیزیک آزمایشگاهی به کمبریج رفت و در سال ۱۸۷۴ آزمایشگاه کاوندیش را در آن جا تأسیس کرد ماکسول نظریه های ابتدایی خود و یافته هایش را در مورد درک رنگها در سال ۱۸۶۰ و نظریهی گرما را در سال ۱۸۷۱ منتشر کرد.

در رساله ی الکتریسیته و مغناطیس (۱۸۷۳) وی چهار معادلهی فشرده را به گونه ای بسط داد تا نشان دهد الکتریسیته و مغناطیس چگونه به صورت الكترومغناطیس به هم وابسته اند. تمام قانون های شناخته شده ی قبلی در مورد الکتریسیته و مغناطیس از این چهار معادله مشتق می شدند. معادله های ماکسول وجود یک طیف الكترومغناطیسی را که نور قسمت کوچکی از آن است پیش بینی می کرد. هانریش هرتز موج های رادیویی را در سال ۱۸۸۷ به عنوان نتیجه ی مستقیم اثر ماکسول تولید کرد. معادله های ماکسول به عنوان مهم ترین پیشرفت فیزیک در قرن نوزدهم به حساب می آید؛ زیرا این معادله ها نشان دادند که نور از موج های الکترومغناطیسی تشکیل شده است.

ماکسول در ۴۹ سالگی بدون آن که هیچ بزرگداشت عمومی از کارهای او به عمل آید درگذشت.