زندگینامه هنری کاوندیش

 (۱۷۳۱-۱۸۱۰ م) هنری کاوندیش در یک خانواده ی اشرافی در انگلیس به دنیا آمد. مادرش در دو سالگی او مرد. او بسیار کم رو و خجالتی بار آمد. با وجود آن که در کمبریج از آموزش عالی استفاده کرد ولی به دلیل خجالتی بودن نمی توانست رو به روی استادانش قرار گیرد و امتحان پایان تحصیلات را بدهد؛ و در نتیجه پایان نامه ی تحصیلی را دریافت نکرد. بعدها کم رویی او بیشتر شد و به غیر از بعضی مواقع، آن هم فقط در جلسه های انجمن سلطنتی نمی توانست با بیش از یک نفر رو به رو شود.

با زنان هم هیچگونه مراوده ای نداشت و  ازدواج هم نکرد. به مستخدمین زن دستور داده شده بود که از او دوری گزینند. زمانی که در خانه ی مجلل خود راه می رفت مستخدمين دوان دوان از او دور می شدند. ارتباط او با آنها از طریق یادداشت نوشتن بود.

کاوندیش آزمایش هایی روی گازها انجام داد و نخستین کسی است که جرم حجمی آنها را اندازه گرفت. زمانی که او واکنش فلزات مختلف را با جوهر نمک آزمایش می کرد، گاز هیدروژن را که از این ترکیب آزاد شده بود، کشف کرد.

او نشان داد که هیدروژن سبک ترین گاز است و ترکیب هیدروژن با اکسیژن، آب تولید می کند.

در دهه ی ۱۷۷۰ او از جریان برق در مطالعه ی گازها استفاده کرد. کاوندیش با در دست گرفتن یک الكترود و توجه به میزان انقباض عضلات بازوی خود، قدرت الکتریسیته را اندازه گرفت. در زمانی که با نیتروژن آزمایش می کرد گاز بی اثر آرگون را تشخیص داد. او برای ترکیب نیتروژن با اکسیژن یک جرقه ی الکتریکی را از میان مقداری هوا گذراند. در این آزمایش مقداری حباب گاز بی اثر آرگون که وارد ترکیب نشده بود باقی ماند.

در سال ۱۷۹۸، او در اندازه گیری نیروی گرانشی اناگی که میان اجسام با اندازه های معمولی وجود داشت، توفیق یافت. او یک میله را با وزنه هایی که در دو انتهایش بود از سیم نازکی آویزان کرد. نیروی گرانش وزنه های بزرگ تریر وزنه های کوچک تر سبب می شد که سیم اندکی پیچیده شود. او با بستن درز پنجره ها مانع از جریان هوا به درون اتاق می شد و با یک تلسکوپ از طریق پنجره های خارج از اتاق آزمایش را دقیقا زیر نظر می گرفت.

وجود یک آینه روی سیم، یک باریکه ی تور را بازتابیده و حرکت پیچشی مختصر را تقویت می کرد اندازه گیری نیروی گرانشی برای اجسامی با جرم مشخص سبب شد تا کاوندیش با استفاده از قانون گرانش عمومی جرم کروی زمین را محاسبه کند کاوندیش یکی از ثروتمندترین و غیرعادی ترین دانشمندان بود. او برای دستگاهها و کتاب های علمی هزینه های گرافی را می پرداخت. او كتابخانهای بزرگ خود را به لندن منتقل کرد تا دیگر دانشمندان هم بتوانند از آن استفاده کنند و پس از اعانت گرفتن کتاب ها او را به زحمت نیندازد. او لباس های بلند و خارج از معمول می پوشید. تنها تصویری که از چهروی او کشیده شد، بدون اطلاع او بوده است.

کاوندیش آزمایش های علمی را به این دلیل ساده انجام می داد که از آنها لذت می برد. اگرچه وی یادداشت های دقیقی نوشته، ولی فقط ۲۰ مقاله ی کوچک از آنها را چاپ و منتشر کرده است. کاوندیش در تمام عمر خود از سلامتی خوبی برخوردار بود و تنها بیماری که او را رنج داد همان بود که در ۷۸ سالگی منجر به فوت او شد. در دهه ی ۱۸۶۰ جیمز کلارک ماکسول فیزیکدان، مقاله های کاوندیش را مطالعه و آنها را منتشر کرد. آزمایشگاه کاوندیش به افتخار او نامگذاری شده است.