زندگینامه دیوید سارناف

 (۱۸۹۱-۱۹۷۱ م) در سال ۱۹۳۹، گفته ی دیوید سارناف برای گروهی از تماشاچیان کنجکاو، باورنکردنی به نظر می رسید: «ما اکنون تصویر را به صدا می افزاییم. من اکنون در کمال خضوع و فروتنی، تولد هنر نو بسیار با اهمیتی را که بر کل جامعه تأثیر خواهد نهاد، در این کشور اعلام می دارم.

این چنین بود که سارناف، در روز سرنوشت ساز سال ۱۹۳۹، به دنیا نگرشی جدید بخشید. سارناف نه تنها در خلق رادیو و تلویزیون بسیار مؤثر بود، بلکه پیش بینی هایش از تأثیر این رسانه های گروهی بر جنبه های مختلف زندگی کاملا با حقیقت مطابقت داشت. او تلویزیون سیاه و سفید را تنها گذرگاهی موقت برای خلق تلویزیون رنگی و حتی ویدیو می پنداشت.

سارناف در ۱۸۹۱ در روسیه متولد شده بود سالی که الکترون کشف شد. و او اغلب این موضوع را با لاف و گزاف بیان می کرد که تولد او و الكترون در یک سال صورت گرفته است. سارناف ثه سال بعد همراه خانواده اش به نیویورک رفت. از آن جا که کمترین آشنایی ای با زبان انگلیسی نداشت، برای حمایت مالی خانواده ی خود به کارهای ناچیزی از جمله روزنامه فروشی پرداخت. در پانزده سالگی کتاب راهنمای دستگاه تلگراف را خرید و رمز مورس را فرا گرفت و پس از آن که به عنوان پادو در شرکت تلگراف و بی سیم مارکونی استخدام شد، در ۱۹۰۸ در سمت اپراتور جزء به کار پرداخت.

پس از آن، چون بسیاری از افرادی که در رشته ی ارتباطات به کار می پردازند، در موقع مناسب به جای مناسب دست یافت. در ۱۴ آوریل ۱۹۱۲، زمانی که سارناف در ایستگاه مارکونی مشغول فعالیت بود، پیامی رادیویی دریافت کرد: «کشتی تایتانیک با کوه یخ برخورد کرده و به سرعت در حال غرق شدن است.» در هفتاد و دو ساعت آینده، که این داستان فاجعه آمیز در همه جا طنین افکند، او بر سر پست خود باقی ماند و عاقبت اولین خبر معتبر غرق شدن کشتی را به جهانیان اعلام کرد.

استعداد و مهارت فنی سارناف به زودی او را در ردیف مقامات بلندمرتبه ی شرکت مارکونی قرار داد و در سال ۱۹۱۵، او پیشنهاد خود را مبنی بر دایر کردن «جعبه ی موسیقی» تقدیم شرکت کرد.

تا آن زمان رادیو تنها برای ارسال اخبار و یا توسط افراد غیر حرفه ای مورد بهره گیری واقع می شد. او اعتقاد داشت که رادیوی پیشنهادی او و یا جعبه ی موسیقی، جزء خدمات رفاهی خانگی خواهد بود، مثل پیانو و یا گرامافون. پس از جنگ جهانی اول، در سال ۱۹۱۹، RCA توسط شرکت جنرال الکتریک تأسیس شد، با این هدف که از شرکت مارکونی و متعلقات ارزنده ی آن (از جمله سارناف) بهره گیری کند.

سارناف در گام بعدی، به اهمیت و قدرت بالقوهی آیکونسكوب (اولين نسل لامپ های نمایشگر تصویر) پی برد. اختراعی که توسط ولادیمیر زووریکین در ۱۹۲۳ به ثبت رسیده بود. در مدت پنج سال، سارناف ایستگاه مخصوص NBC را به صورت تلویزیون آزمایشی مورد استفاده قرار داد.

در ۱۹۴۱، NBC از شهر نیویورک شروع به پخش تلویزیونی تبلیغات بازرگانی کرد، اما یک بار دیگر پیشرفت آن با بروز جنگ متوقف شد. سارناف به عنوان مشاور ارتباطات آیزنهاور به کار پرداخت و با لقب ژنرال» شناخته شد.

پس از جنگ، تلویزیون رهایی یافت. سارناف به عنوان تاجری زیرک، که هم با دانشمندان و هم با صاحبان صنایع حشر و نشر می کرد، در جهت حق ثبت فناوری جدید خود به جدال پرداخت. رقبایش او را سنگ دل می خواندند و سارناف می گفت: رقایت، بهترین ها را در تولید و بدترین ها را در اتان ظاهر می سازد.

سارناف در ۱۹۷۰ بازنشسته شد و یک سال بعد درگذشت.