زندگینامه آندرتی ساخارف

 (۱۹۲۱-۱۹۸۹ م) ساخاروف در ۱۹۲۱ در مسکو متولد شد. اما در بدو امر، بیش از فعالیت سیاسی، گرایش های او به جانب انزوای علمی بود. او در چهار سالگی خواندن را آموخت. پیشرش اغلب به آزمایش های فیزیک می پرداخت. سال ۱۹۲۰، در دانشگاه مسکو، ساخاروف به عنوان یکی از درخشان ترین موزهای اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شناخته شده بود. او پس از دریافت درجای دکترای خود، به یکی از سازمان های برجستهی مخفی روسیهی شوروی که در زمینه ی ساخت بمب های هیدروژنی کار می کرد، اعزام شد. تا ۱۹۵۳، روسیهی شوروی ساخت یکی از بمب های هیدروژنی خود را آغاز کرده بود. ساخاروف بعدها نوشت: این وحشتناک ترین سلاح ممکن در تاریخ بشریت بود.

با وجود این، ساخاروف می اندیشید که ساختن بمب هیدروژنی، به ایجاد صلح کمک خواهد کرد و ثمرهی کارش سبب ایجاد تعادل قدرت ها خواهد شد.

آگاهی روز افزونش از تأثیرات مرگبار سلاحهای اتمی، او را علیه ازدیاد و گسترش آنها شوراند. تلاش او در جهت متوقف ساختن آزمایش های هسته ای خروشچف در اواخر سالهای ۱۹۵۰ و اوایل دهه ی ۱۹۶۰، به معاهده ی امریکا و روسیه منجر شد که بر طبق قرارداد ۱۹۶۳، انفجارهای اتمی را در فضا و در روی زمین و زیر زمین تحریم کردند. خروشچف بعدها ساخاروف را «کریستال اخلاقیات» نامید؛ اما با وجود این، تحمل وجود او برای حکومت دشوار بود. کرملین به خدمت او به عنوان فیزیکدان اتمی خاتمه داد، اما ساخاروف بعدها گفت: «مبحث سلاح های اتمی راهی طبیعی به جانب مباحث سیاسی بود.» او در جهت خلع سلاح اتمی به تلاش پرداخت و توجه اش را بر حکومت روسیهی شوروی متمرکز ساخت و تحجر فکری و بی طاقتی نظام را در قبال ناراضیان به باد انتقاد گرفت. این عمل از نظر حکومت آن چنان جسورانه بود که سبب جداسازی او از فرزندانش گردید.

در خارج از روسیه ی شوروی، حتی در چین، جایی که نوشته های او بر طبق انتظار از جانب حکومت تحریم شده بود، نام ساخاروف و مبارزات او الگوی طبقه ی روشن فکر و ناراضی قرار گرفته بود که در برابر مقامات قد علم کرده بودند. او در ۱۹۷۵، جایزه ی صلح نوبل را از آن خود کرد و دستگیری و سپس تبعیدش در ۱۹۸۰ به منطقه ی دور افتاده گورکی، او را به مقام رفيع یک شهید رساند. احتراز او از سکوت حتی در تبعیدگاه، ابعاد وسیع تری به اسطوره اش بخشید و بعد مرحله ی نهایی فرا رسید: آزادی و بازگشت او به مسکو در سال ۱۹۸۶؛ هشدارهای بی باکانه به میخائیل گورباچف در جهت اشاعه ی دموکراسی؛ و انتخابش به عنوان نماینده ی مردمی مجلس و نخستین دموکراسی روسیهی شوروی. در زمان مرگ ساخاروف، موج دموکراسی، که او به اشاعه اش پرداخته بود، در حال تسخیر دنیای کمونیسم بود.