زندگینامه لویی آگاسیز

 (۱۸۰۷ - ۱۸۷۳ م)

 لویی آگاسیز با اصرار پدر به مدرسه ی طب رفت و دکترای پزشکی گرفت. با این وجود او دل بستگی خاصی نسبت به علوم طبیعی داشت و نمی توانست آن را نادیده بگیرد. پس از بیست سالگی به پاریس رفت تا همراه ژرژ کوویه به مطالعه ی کالبدشناسی مقایسه ای بپردازد. در سال ۱۸۳۲ آگاسیز به سمت استادی تاریخ طبیعی در نوشاتل سوئیس برگزیده شد. او مطالعه ی ماندگاری دربارهی سنگوارهی ماهی انجام داد که با استقبال زیادی روبه رو شد.

بسیاری از طبیعی دانان همزمان او اعتقاد داشتند که شرایط کره ی زمین در طول قرون یکنواخت مانده است، ولی اگاسیز مخالف این عقیده بود. وی ماه های تابستان را به دنبال اكتشاف یخچال های طبیعی بود تا بداند آیا آنها حرکت می کنند یا نه. آگاسیز میله هایی را در یک خط مستقیم در طول یخچال فرو کرد. وقتی دو سال بعد به آن جا برگشت، متوجه شد که یخچال میله ها را به سمت پایین کوه حرکت داده است و سنگ های زیادی در ته یخچال که برخی به بزرگی یک خانه بودند کف دره را خراشیده اند. این سنگ ها از نوعی بودند که تنها در کوهها یافت می شدند. توضیح آگاسیز به این صورت بود که سنگ های بزرگی که در یخچال متحرک قرار گرفته بودند به طرف دره ها حرکت کرده و زمانی که هوای گرم سبب آب شدن یخ شده است به پایین پرتاب شده اند.

آگاسیز با جامعه ی علمی که به باور وجود عصر یخبندان میلی نداشت مواجه شد ولی شواهدی که آگاسیز جمع آوری کرد، حاکی از آن بود که در واقع زمانی یک عصر یخبندان عظیم وجود داشته و تغییراتی که روی زمین ایجاد کرده بسیار دامنه دار بوده است. در سال ۱۸۴۶، آگاسیز برای دیدن و سخنرانی به آمریکا رفت. او در بوستون اقامت گزید و سال بعد در هاروارد به سمت استاد جانورشناسی انتخاب شد. در سال ۱۸۵۰ او با الیزابت کابوی کاری ازدواج کرد و در سال ۱۸۶۱ شهروند آمریکا شد. در سال ۱۸۶۲ مقاله ای در مورد تاریخ طبیعی ایالات متحده منتشر کرد که مطالعه ی جامعی در مورد محیط طبیعی آمریکا بود.

آگاسیز بر این باور بود که یخچال های طبیعی متعلق به عصر یخبندان منبع عمدهی تغییرات در سطح کره ی زمین بوده اند و زمانی که این یخچالها ذوب شده اند، بسیاری از دریاچه های طبیعی زمین را به وجود آورده اند و یخچال های طبیعی منشاء پنج دریاچه ی بزرگ شمال آمریکا هستند. آگاسیز در مینه سوتا بقایای ششمین دریاچهی بزرگ طبیعی را کشف کرد. وی رد خط ساحلی شکسته ای را که در ابتدای محل ورود رودخانه ها به دریاچه وجود داشت شناسایی کرد. به افتخار وی دریاچه ی «شبح»، دریاچه ی آگاسیز نامیده شد.

آگاسیز سرشناس ترین زیست شناس آمریکایی بود که با نظریهی تکاملی داروین مخالفت کرد. او موافق این نظریه بود که حوادث طبیعی می تواند سبب انقراض برخی گونه ها شود؛ ولی استدلال می کرد که این وقایع نمی تواند گونه های جدیدی را به وجود آورد و معتقد بود که گونه های جدید بدون وابستگی و با ویژگی های مشخص به وجود آمده اند.

آگاسیز مشهورترین معلم علوم در سال های ۱۸۰۰ است. او نسل جدیدی از طبیعی دانان را تربیت کرد. او استفاده از کتاب ها را توصیه نمی کرد و به جای آن اصرار داشت که دانشجو باید در تماس مستقیم با طبیعت باشد.