اولین آسمان خراش کدام بود؟

امروزه در سراسر دنیا، هر کجا که شهرهای بزرگ وجود دارند، ساختمانهای بزرگ و بلندی نیز یافت میشود. اینگونه بناها را معمولا آسمان خراش می نامند.

هیچ دلیل خاصی برای نامیدن یك ساختمان به اسم آسمانخراش وجود ندارد. این فقط نامی همت که ساختمانهای بلند داده ایم. در حقیقت، در انجیل آمده است که عمارتی چنان بلند ساخته شد که هیچ سیلابی نتوانست آن را فرا گیرد. البته، این موضوع، مربوط به برج بابل بوده است.

در قرون وسطی مردمی که در شهرهای شمالی اروپا زندگی میکردند شروع به ساختمان کلیساهای بلندی نمودند. صاحبان و سازندگان ساختمانها یاد گرفتند که سنگها را بصورت قوسی برای زدن سقف بهم وصل نمایند. میله های بلندی هم بآن اضافه میشد که به این کلیساها ظاهر بلندترو باشکوهتر بدهد. در مدت صدها سال بعد از آن، این کلیساها به‌عنوان بزرگترین ساختمانهای دنیا باقی ماندند. و دلیل آن این بود که کسی نتوانسته بود مصالحی بسازد یا روشی را کشف نماید که عمارات بلندتری بسازد.

در قرن نوزدهم، همینکه شهرها پرجمعیت تر شد، ارزش زمینها بالا رفت. برای ساختن دفاتر وقتی آسانسورهای هیدرولیکی اختراع شد این امکان بوجود آمد که مسافرین و بارها را تا ارتفاع یك ساختمان بیست طبقه بالا ببرند. ولی مسئله این بود که بتوانیك عمارت سنگی با چنین ارتفاعی ساخت. دیوارهای طبقه اول بایستی بیشتر از ۷ پا ضخامت میداشتند تا بتوانند وزن ساختمآن را تحمل نمایند. بنابراین مصالح دیگری بایستی درست میشد تا ساختمان آسمانخراش را ممکن سازد در همین موقع، ۳ ساختمان بوجود آمد که آهن یا فولاد برای تحمل وزن سنگین آن بکار رفته بود. این سه، یکی کریستال پالاس در لندن، دوم برج ایفل در پاریس بودو پل بروکلن در نیویورک بود. مهندسین ساختمان شروع بساختن عماراتی کردند که اسکلت فولادی داشتند. اولین آسمانخراش آمریکا به نام بیمه شیکاگو بود که در سال ۱۸۸۳ ساختمان آن پایان یافت.