پیانو چه وقت اختراع شد؟

بعد از ارگ، پیانو بغرنج ترین آلت موسیقی است. در حقیقت، اسم صحیح آن ( پیانو فورت ) یا (نرم - قوی) است. با آنکه پیانو قادر باجرای صداهای مختلفی میباشد. معهذا اصل آن از آلت موسیقی ساده ای به اسم ( منو کردا ) اقتباس شده، و این جعبه ای بوده است با یك سیم که پرده ها با فواصل معینی روی آن علامتگذاری شده بود.

در حدود سال ۱۰۰۰ میلادی شخصی به اسم ( گیدو دارزو ) خرك متحرکی برای ( منو کورد ) اختراع کرد و بعلاوه چند سیم و چند کلید برآن اضافه کرد. این آلت جدید موسیقی تا قرن شانزدهم مورد استعمال بوده است. ولی بعدها شکل دیگری بخود گرفت به اسم (کلاویکورد) صدا در کلاویکورد میگردید. توسط لرزش سیمها که با فشار سوزنی برنجی، بر روی آنها وارد می آید، ایجاد

نزدیکترین آلت موسیقی به ایندستگاه آلتی بود به اسم ( اسپینت ). اسپینت دستگاهی مستطیل شکل با آلتی بشكل پرگار و مرکب از چهار پرده بود. سیمهای آن بوسیله کشیدن مضراب بارتعاش در می آید.

مشهورترین آلت موسیقی در قرن هفدهم ( هارپ سیکورد) بود. این دستگاه از کلاویکورد و اسپینت بزرگتر بود و معمولا دارای دو صفحه کلید بود بشکل پیانوی بزرگ. سیم های آن بوسیله مضراب ظریفی به صدامی آمد.

فرق فاحش پین پیانو و این دستگاهها همانا عملی است که چکش در پیانو انجام میدهد. استفاده از ضربه چکش را ( بارتولومیو کریستوفری) در سال ۱۷۰۹ متداول ساخت و از آن پس دیگر صدای ناموزون ضربه انگشت که در دستگاه های اولیه غیر قابل اجتناب مینمود از میان رفت.

در زمان ( موزار ) و ( بتهون )، پیانو فورت با مضرابهای چکشی آن چنان که امروز ما آن را میشناسیم عمومیت یافته بود. بتهون نخستین موسیقدانی بود که پیانو را در ساخته های خود بیشتر بکار گرفت و موسیقی او اغلب با کلیدهای پایینی پیانو و صدای پر مایه تری نواخته میشود.