چراغ چه وقت اختراع شد؟

قبل از اینکه انسان آتش را کشف کند، تنها حرارت و نوریکه مورد استفاده او بود از خورشید تأمین میشد و چون انسان قادر به کنترل خورشید نبود، در مقابله با تاریکی و سرما کاملا بیچاره بود.

شاید، پس از آنکه انسان آتش را کشف کرد، متوجه شد که بعضی از اجسام بهتر از چیزهای دیگر میسوزند، شاید هم در اینحال توجه نمود که قطرات چربی گوشت کباب شده چون روی آتش میریزند، با نورودرخشش بیشتری میسوزند. انسان با گذشت زمان موادی را انتخاب کرد که هنگام سوختن، نور بهتری تولید مینماید. تکه های چوب مخصوصی را در دیوار فرو میکردند و آنها بتدریج میسوختند. کنده های درخت صنوبر را به‌عنوان مشعل بکار میبردند. چربی های حیوانی را در داخل سنگهای توخالی میریختند و خزه و سایر مواد را به‌عنوان فتیله بکار میبردند. این ترتیب بود که چراغهای روغنی بوجود آمدند. در مورد اینکه دقیقا چه وقت این اتفاق افتاد، اطلاعی در دست نیست، زیرا قبل از ثبت وشروع تاریخ بوده است.

چربی خوك را در چراغهای روغنی در ایالت نیو انگلند آمریکا در حدود سال ۱۸۲۰ بکار میبردند. از چربی نهنگ، سوخت چراغهای روغنی تهیه میشد. در واقع، هر نوع روغنی که بدست آوردن آن آسانتر بود برای روشن کردن چراغ استعمال میشد. در همه مناطق مدیترانه درختهای زیتون زیادی موجود است، بنابراین، روغن زیتون را نیز بکار میبردند. ژاپونی ها و چینی ها روغن چراغ خود را از گردو و امثال آن تهیه مینمودند. روغن بادام زمینی را محتملا در چراغهای امروزی هم بکار میبردند. البته اگر روغنهای معدنی مثل نفت در زمین کشف نمیشد.

نفت خام در سال ۱۸۰۹ کشف شد. با گرم کردن این روغن در یك ظرف سر بسته مایعی رقیق و بیرنگ به اسم نفت بدست می آید. این روغنی است که بطور متداول در چراغها بکار میرود. ابتدا آن را روغن زغال مینامیدند زیرا مردم تصور میکردند نفت خام با زغال ارتباط دارد.

آیا امروزه در منزل خود چراغ نفتی دارید؟ در بسیاری از خانه ها یکی از این چراغ ها را نزدیك دست قرار میدهند تا در صورت خاموش شدن و رفتن برق از آن استفاده نمایند.