شاخه

حقایق اوتیسم

اوتیسم و ​​اختلالات مرتبط با آن در حال حاضر به عنوان اختلالات طیف اوتیسم معروف است.
خصوصیات اوتیسم شامل توسعه در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتارها می شود.
درجه اوتیسم از خفیف تا شدید متفاوت است.
به نظر می رسد افراد مبتلا به اوتیسم به شدت مبتلا به اختلال فکری عمیق باشند. تحقیقات ادامه می دهد تا این ایده را رد کند که واکسیناسیون باعث ایجاد اوتیسم می شود.

علت اوتیسم ناشناخته است.
درمان بهینه اوتیسم شامل یک برنامه آموزشی یا حرفه ای است که به ترتیب برای سطح رشد کودک یا بزرگسال مناسب است.
برای اهداف منحصر به فرد پزشکی و بهداشت روانی افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند، مهم است که به منظور بهینه سازی امید به زندگی و کیفیت زندگی خود، مورد توجه قرار گیرند.
افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند و کسانی که برای آنها مراقبت می کنند، معمولا در فعالیت های تبلیغی مانند راه رفتن برای اوتیسم در ماه آوریل، ماه آگاهی اوتیستیک فعالیت می کنند.

اوتیسم چیست؟

اوتیسم اختلال رشدی است که با پیشرفت در ارتباطات، تعامل اجتماعی و رفتار ناشی از آن اختلال ایجاد می کند. این بر زندگی بسیاری از کودکان و خانواده های آنها تاثیر می گذارد. این تمایل دارد تا بیشتر پسرها را نسبت به دختران تأثیر بگذارد.

در گذشته، اوتیسم با اسکیزوفرنی در دوران کودکی یا روانشناسی دوران کودکی اشتباه گرفته شده است و ممکن است در بعضی از بزرگسالان به عنوان اختلال شخصیت اسکیزوتایپایی اشتباه گرفته شود. به عنوان اطلاعات تحقیقاتی اضافی در مورد اوتیسم در دسترس است، محدوده و تعریف شرایط همچنان به بهبود بیشتری تبدیل شده است. برخی از سردرگمی گذشته در مورد اختلال حل شده است.

چگونه اوتیسم خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد؟

داشتن یک عضو خانواده با اوتیسم چالش های عاطفی، اجتماعی و مالی را ارائه می دهد. استرس هایی که بر روی والدین و سایر اعضای خانواده افراد مبتلا به اوتیسم قرار می گیرند، می توانند از طریق عوامل متعددی تحت تاثیر قرار گیرند. نمونه هایی از این عوامل عبارتند از: چگونگی عملکرد شخص مبتلا به اوتیسم، میزان حمایت اجتماعی خانواده و گاهی اوقات قومیت والدین شخصی. به نظر می رسد که خواهران و برادران کودکان و نوجوانانی که مبتلا به اوتیسم هستند، در درک و پذیرش اعضای خانواده با اوتیسم، زمانی که آموزش و پرورش در مورد وضعیت عزیزشان را فراهم می کنند، بهتر است.

انواع مختلف اوتیسم چیست؟

گروه اختلالاتی که قبلا شامل اوتیسم، اختلال پیشرفت فراگیر، مشخص نشده است (PDD-NOS)، سندرم Asperger و بعضی اوقات اختلال Rett و اختلال ادغام دوران کودکی اکنون به عنوان اختلالات طیف اوتیسم شناخته می شوند. طیف وسیعی از این اختلالات در افراد مبتلا به اختلال شدید متفاوت است که قبلا به عنوان افراد مبتلا به اوتیسم به افرادی که دارای اختلالات تربیتی اجتماعی و هوش عادی هستند و به عنوان سندرم Asperger شناخته می شوند، توصیف می شود.

راه هایی که در آن اختلالات طیف طیف اوتیسم نمایش داده می شود، می تواند بسیار متفاوت باشد. علاوه بر این، اوتیسم می تواند در ارتباط با اختلالات دیگر مانند عقب ماندگی ذهنی و شرایط خاص پزشکی یافت شود. درجه اوتیسم می تواند از خفیف تا شدید باشد. افراد مبتلا به کمردرد ممکن است بسیار طبیعی به نظر برسند. افراد شدیدا آسیب دیده ممکن است دارای اختلال فکری شدید و ناتوان در تقریبا هر شرایطی باشند.

علت اوتیسم چیست؟

از آنجایی که اوتیسم برای 50 سال پیش به ادبیات روانپزشکی اضافه شده است، مطالعات و نظریه های بسیاری در مورد علل آن وجود دارد. محققان هنوز در مورد علل خاص خود به توافق نرسیده اند. اولا باید تشخیص داد که اوتیسم مجموعه ای از انواع مختلفی از علائم است و ممکن است علل زیادی داشته باشد. این مفهوم در طبیعت غیر معمول نیست. به عنوان مثال، مجموعه ای از علائم که ما آن را "سرد" می بینیم، می تواند به معنای صریح صدها ویروس مختلف، باکتری ها و حتی سیستم ایمنی بدن ما باشد.

فکر می کنم که اوتیسم یک اختلال مبتنی بر زیست شناسی است. در گذشته، برخی از محققان پیشنهاد کرده بودند که اوتیسم ناشی از مهارت های دلبستگی ضعیف مادر است. این باور باعث ایجاد درد و گناه غیر ضروری در والدین کودکان مبتلا به اوتیسم شده است، در حالی که ناتوانی فرد مبتلا به اوتیسم برای برقراری ارتباط مناسب یکی از علائم اصلی این اختلال رشد است.

برخی از عوامل خطر برای اوتیسم شامل سن مادر بزرگ در زمان تولد کودک، و همچنین استفاده از داروهای مادر زایمان قبل از زایمان، خونریزی یا دیابت حاملگی است. حمایت دیگر از نظریه بیولوژیکی اوتیسم شامل چندین اختلال شناخته شده مغز و اعصاب با ویژگی های اوتیستی می شود. اوتیسم یکی از نشانه های این اختلالات است. این شرایط عبارتند از:

اسکلروز توبول و سندرم X شکننده (اختلال ارثی)؛
دیسژنز مغزی (رشد غیر طبیعی مغز)؛
سندرم Rett (جهش ژن تک)؛ و
برخی از خطاهای متولد شده متابولیسم (نقایص بیوشیمیایی).

به طور خلاصه، اوتیسم به نظر می رسد نتیجه نهایی یا "مسیر مشترک نهایی" اختلالات متعدد است که بر توسعه مغز تاثیر می گذارد. همچنین مطالعات مغز نشان داده است افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند، تعدادی از اختلالات در اندازه مغز دارند. به طور کلی، با این حال، هنگامی که پزشکان تشخیص اوتیسم را انجام می دهند، آنها علل شناخته شده رفتارهای اوتیست را رد می کنند.

با این حال، به عنوان دانش شرایطی که باعث پیشرفت اوتیسم می شود، موارد کمتر و کمتر به نظر می رسد به عنوان "خالص" اوتیسم و ​​افراد بیشتر به عنوان اوتیسم به علت علل خاص شناخته شده است.

ارتباط اتفاوتی بین اوتیسم و ​​تشنج وجود دارد. این انجمن با دو روش کار می کند: اول، بسیاری از بیماران مبتلا به اوتیسم مبتلا به تشنج هستند. ثانیا، بیماران مبتلا به تشنج که احتمالا به علت سایر علل هستند ممکن است رفتارهای اوتیستی را توسعه دهند. یکی از ارتباطات ویژه و اغلب ناسازگار میان اوتیسم و ​​تشنج، سندرم لانداو-کلفنر است.

این سندرم نیز به عنوان آپیس صرع به دست آمده شناخته شده است. بعضی از کودکان مبتلا به صرع از دست دادن ناگهانی مهارت های زبان، به ویژه زبان پذیرنده (توانایی درک) ایجاد می کنند. بسیاری از افراد اغلب علائم اوتیسم را نیز ایجاد می کنند.

این کودکان اغلب، اما نه همیشه، الگوی مشخصی از فعالیت مغزی برق دیده شده در EEG (الکتروآنسفالوگرام) در طول خواب عمیق به نام epilepticus وضعیت الکتروگرافی در طول خواب (ESES). سن معمولا از ابتلا به زوال و یا رگرسیون زودرس حدود 4 سالگی است که باعث می شود سندرم لانداو-کلفنر از این موارد به علت اوتیسم قابل تشخیص باشد زیرا اوتیسم معمولا در کودکان جوانتر نمایش داده می شود.

با این حال، در سال های اخیر، برخی از کودکان (بسیار، خیلی کم) که تشنج های قابل مشاهده (قابل مشاهده) را نشان ندادند، سندرم لانداک-کلفنر را تشخیص دادند.

اهمیت این یافته ها این است که اگرچه نادر، سندرم لانداو-کلافنر می تواند خود به خود حل شود و در بعضی موارد می تواند درمان با پردنیزون، یک دارو استروئید مرتبط با کورتیزون باشد. این ارتباط بین سندرم لاندو-کلافنر و اوتیسم بسیاری از پزشکان و خانواده ها را به جستجوی الگوی EEG معمولی (ESES) در افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند، می پردازند.

این الگوی EEG غیر معمول فقط در خواب عمیق دیده می شود، که معمولا نیاز به ضبط طولانی مدت تا 12 ساعت دارد. بسیاری از کودکان و بزرگسالان مبتلا به این اختلال، برخی از اختلالات بر روی EEG خواب خود را نشان می دهند، اما احتمالا تعداد کمی از آنها سندرم Landau-Kleffner واقعی را دارند که به درمان پاسخ خواهند داد.

همچنین باید توجه داشت که پردنیزون در دوزهای بسیار بالایی که برای درمان سندرم لاندو-کلفنر استفاده می شود تقریبا همیشه عوارض جانبی را ایجاد می کند که ممکن است شامل افزایش وزن، فشار خون بالا، دیابت، نارسایی رشد، زخم معده، تحریک پذیری، نوسانات خلقی، بیش فعالی، تخریب مفصل ران و حساسیت به بیماری های عفونی (سیستم ایمنی سرکوب شده). در حالی که بسیاری از این عوارض جانبی برگشت پذیر هستند، برخی از عوارض درمان پردنیزون با دوز بالا می توانند غیر قابل برگشت و حتی مرگبار باشند.

درمان های دیگر از جمله درمان ضد تشنج به جراحی پیشنهاد شده است و برای سندرم لانداو-کلفنر مورد آزمایش قرار می گیرند. دشوار است که اثرات واقعی درمان هرچه بیشتر سندرم لانداو-کلفنر را با توجه به افزایش میزان خودبخودی علائم (بهبودی) بررسی کنیم.

آیا اوتیسم ژنتیک است؟

از آنجا که بسیاری از اختلالات مختلف می تواند به اتوسیت منجر شود، این سوال پیچیده است. بدیهی است که اختلالاتی مانند سندرم X شکننده و اسکلروز توبول، که هر دو با اوتیسم همراه هستند، به ارث برده می شوند. خانواده های بسیاری با بیش از یک کودک مبتلا به اوتیسم وجود دارد که اوتیسم به علت علت دیگر واضح نیست. مطالعات اخیر نشان داده است که ژن حداقل برای یک نوع از اوتیسم خانوادگی ممکن است بر روی کروموزوم 13 باشد.

در برخی از خانواده ها، اوتیسم به نظر می رسد از نسلی به نسل منتقل می شود. در خانواده های دیگر، اوتیسم در نسل های قبل یافت نشده است، اما بر روی خواهر یا برادر های متعدد (برادران یا خواهران) تاثیر می گذارد. نتایج این تحقیق احتمالا احتمالا حداقل یک ژن "اوتیسم" پیدا خواهد شد.

با این حال اکثر افراد مبتلا به اوتیسم سابقه خانوادگی قوی ندارند، که این فرض را مطرح می کند که محیط زیست و یا ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی در توسعه اوتیسم نقش دارند. در این زمینه، محیط زیست به معنای نشان دادن هر عامل فاجعه ناپذیر، از جمله عفونت ها، سموم، تغذیه و یا دیگران است.

ترجمه : شاخه