شاخه

تعریف فیبریلاسیون دهلیزی

فیبریلاسیون دهلیزی (همچنین AFib یا AF نامیده می شود) شایع ترین نوع ریتم قلب غیر طبیعی است.
فيبريلاسيون دهليزي ناشي از تخليه هاي الکتريکي غيرعادي (سيگنال ها) است که در سراسر اتاق هاي فوقاني قلب (آتيه) شبه ايجاد مي کند.
این باعث می شود که توانایی دهانه رحم برای پمپ کردن خون به بطن ها، و معمولا باعث می شود که قلب به سرعت از بین برود.
نیم میلیون مورد جدید در ایالات متحده هر سال تشخیص داده می شود و سالانه میلیاردها دلار برای تشخیص و درمان آن صرف می شود.

علائم این بیماری عبارتند از:
Palpitations
سرماخوردگی
ناامید کننده
ضعف
خستگی
تنگی نفس
درد قفسه سینه
بعضی از افراد علائم و نشانه ای ندارند
عوارض فیبریلاسیون دهلیزی شامل نارسایی قلبی و سکته مغزی است.

معاینه فیزیکی، الکتروکاردیوگرام، مانیتور Holter یا ضبط کننده رویداد فعال شده توسط بیمار می تواند تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی را تأیید و تایید کند.
درمان بیماری برای کنترل علل زمینه ای، کاهش سرعت ضربان قلب و / یا تبدیل قلب به ریتم طبیعی و پیشگیری از سکته مغزی با استفاده از داروهای کاهش دهنده خون است.
داروها معمولا در طولانی مدت برای کنترل یا جلوگیری از عود AF استفاده می شوند، اما داروها ممکن است مؤثر نباشند و ممکن است عوارض جانبی غیر قابل تحمل داشته باشند.
Cardioversion برق در بیش از 95٪ از افراد مبتلا به AF ​​موفق است، اما 75٪ از آنها در طی 1 تا 2 سال، عود بیماری را تجربه می کنند.
بعضی از پزشکان ممکن است بیمار را در طولانی مدت با AF کنترل کنند، جریان خون کافی است و خون به میزان کافی با داروها کاهش می یابد.
درمان های غير دارويی فيبريلاسيون دهليزي عبارتند از: ضربان سازي، تخليه گره AV، defibrillators دهليزي و روش ماز.
انزوای رگهای ریوی نشان دهنده وعده برای درمان بیماری است و دارای میزان بالایی از موفقیت است؛ با این حال، تجربه طولانی مدت ضروری است.

فیبریلاسیون دهلیزی چیست؟

فیبریلاسیون دهلیزی یک ریتم قلب غیر طبیعی و نامنظم است که در آن سیگنال های الکتریکی در سراسر شعاع فوقانی (اتاق) قلب ایجاد می شود. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری علائم یا علائم (بدون علامت) ندارند. این رایجترین تایلند است.

عملکرد طبیعی قلب چیست؟

قلب دارای چهار اتاق است (دو اتاق فوقانی دهانه رحم هستند و دو اتاق پایین تر بطن هستند).

1) دهلیز راست (سمت راست بالا)؛ 2) دهلیز چپ (بالا سمت چپ)؛ 3) بطن راست (پایین سمت راست)؛ و 4) بطن چپ (پایین سمت چپ).

خون بازگشت به قلب از بدن شامل سطوح پایین اکسیژن و سطوح بالای دی اکسید کربن است. این خون به دهلیز راست و سپس به سمت بطن مجاور سمت راست جریان می یابد. پس از خاتمه بطن راست، انقباض دهلیز سمت راست پمپ خون اضافی را به بطن راست می اندازد. بطن راست سپس قرارداد می زند و خون را به ریه ها می رساند جایی که اکسیژن خون می گیرد و دی اکسید کربن را از بین می برد. سپس خون از ریه ها به دهلیز سمت چپ جریان می یابد و سپس به سمت بطن چپ مجاور می رود.

انقباض دهلیز چپ پمپ اضافی خون به بطن چپ. سپس بطن چپ قراردادن و خون را به آئورت آئورت منتقل می کند و سپس از طریق سیستم عروقی بقیه بدن را می گیرد. ضربان قلب (پالس) که ما احساس می کنیم بوسیله انقباض بطن ها است. بطن ها باید به اندازه کافی خون را به بدن منتقل کنند تا بدن به طور طبیعی عمل کند. مقدار خون که پمپ می شود بستگی به چندین عامل دارد. مهمترین عامل میزان انقباض قلب (ضربان قلب) است. با افزایش نرخ، خون بیشتر پمپ می شود. قلب خون را با هر ضرب و شتم هنگامی که قرارداد زیر بغل و خون را پر از خون اضافی قبل از بطن قرارداد.

سیستم الکتریکی قلب چگونه کار می کند؟

با هر ضربان قلب، تخلیه الکتریکی (جریان) از طریق سیستم الکتریکی قلب عبور می کند. این تخلیه باعث می شود که عضله دهلیز و بطن چپ به پمپ و خون پمپ شود.

سیستم الکتریکی قلب شامل گره SA (گره sinoatrial)، گره AV (گره اتوریواستاتیک) و بافت های ویژه در فک پایین و بطن های است که جریان را تشکیل می دهند.

گره SA قلب ضربان قلب است. این یک پچ کوچک از سلول های واقع در دیواره دهلیز راست است؛ فرکانس که تخلیه گره SA تعیین می کند که میزان ضربان قلب. جریان از گره SA عبور می کند، از طریق بافت های خاصی از درشت و به گره AV.
گره AV به عنوان یک ایستگاه رله بین دهلیز و بطن به کار می رود. سیگنال های دهانه رحم باید از طریق گره AV به بطن برسد.

تخلیه الکتریسیته از گره SA سبب می شود که انجماد را متوقف کند و خون را به بطن ها منتقل کند. همان تخلیه سپس از طریق گره AV برای رسیدن به بطن، عبور از طریق بافت های ویژه بطنی و ایجاد بطن ها را متوقف می کند. در یک قلب عادی، میزان انقباض پروتئین همانند میزان انقباض بطنی است.

در حالت استراحت، فرکانس تخلیه ناشی از گره SA پایین است و قلب در محدوده پایین تر از نرمال (60 تا 80 ضربان / دقیقه) ضربه می زند. در طول ورزش یا هیجان، فرکانس تخلیه از گره SA افزایش می یابد، افزایش میزان در افرادی که در بهداشت بالینی خوب هستند.

چه چیزی باعث فیبریلاسیون دهلیزی می شود؟

علت فیبریلاسیون دهلیزی یک ریتم قلب غیر طبیعی است. در طول این ریتم، تخلیه الکتریکی صرفا توسط گره SA تولید نمی شود. در عوض، تخلیه از سایر قسمت های زیر جلدی می آید. این تخلیه غیر طبیعی سریع و نامنظم است و ممکن است بیش از 350 تخلیه در دقیقه باشد. تخلیه سریع و نامنظم منجر به انقباضات غیر فعال در بخش پشتی می شود.

در حقیقت، تریبون برهنه به جای آنکه به عنوان یک واحد شکست بخورد. این باعث کاهش توانایی دهانه رحم برای پمپ کردن خون به بطن ها می شود.
تخلیه سریع و نامنظم از دهانه رحم سپس از طریق گره AV و به بطن ها عبور می کند و باعث می شود که بطن به طور نامنظم و به طور معمول (به طور معمول) سریعا قرارداد بسته شود. انقباض بطن ها ممکن است به طور متوسط ​​150 دقيقه در دقيقه باشد، بسيار کندتر از سرعت در دهان. (بطن ها نمی توانند در 350 / دقیقه بمانند.) حتی با میانگین 150 / دقیقه، بطن ها ممکن است زمان کافی برای پر کردن حداکثر خون قبل از انقباض بعدی، مخصوصا بدون انقباض عادی دهلیز، نداشته باشند. بنابراين، AFib مقدار خون تزريق شده توسط بطن ها را به علت سرعت سريع انقباض و عدم انقباض طبيعي دهليزي کاهش مي دهد.

علائم فیبریلاسیون دهلیزی چیست؟

بسیاری از بیماران مبتلا به این بیماری علائم (بدون علامت) ندارند و از ریتم غیر طبیعی اطلاع ندارند. هنگامی که علائم رخ می دهد، شایع ترین آن، تشنگی قلب، آگاهی ناخوشایند از ضربان قلب سریع و نامنظم است. علائم دیگر بیماری ناشی از کاهش تحرک خون به بدن است.

این علائم عبارتند از:

سرماخوردگی
ناامید کننده
ضعف
خستگی
تنگی نفس
آنژین (درد قفسه سینه به علت کاهش جریان خون به عضلات قلب)

چه اتفاقی می افتد در زمان فیبریلاسیون دهلیزی؟

در یک قلب که به طور معمول ضرب و شتم است، میزان انقباض بطنی همان میزان انقباض دهلیزی است. با این حال، در فیبریلاسیون دهلیزی، میزان انقباض بطنی کمتر از میزان انقباض دهلیزی است. میزان انقباض بطنی در شرایط با سرعت انتقال تخلیه از طریق گره AV تعیین می شود. در افراد مبتلا به گره AV طبیعی، میزان انقباض بطنی در بیماری های درمان نشده معمولا 80 تا 180 ضربه در دقیقه است. انتقال بالاتر، ضربان قلب بالاتر است.

برخی از افراد مسن تر از طریق گره AV به علت بیماری درون گره AV انتقال آهسته ای دارند. وقتی این افراد مشکل را بوجود می آورند، ضربان قلب آنها طبیعی یا کندتر از حد طبیعی می شود. به عنوان بیماری در پیشرفت گره AV، این افراد حتی می توانند ضربان قلب بیش از حد کند و نیاز به یک ضربان ساز دائمی برای افزایش انقباضات بطنی.

چگونه می توانم بدانم آیا من در معرض خطر فیبریلاسیون دهلیزی هستم؟

عوامل خطر بسیاری برای فیبریلاسیون دهلیزی وجود دارد. آنها عبارتند از:

افزایش سن (1٪ از افراد بالای 60 سال این بیماری را دارند)
بیماری کرونری (از جمله حمله قلبی)
فشار خون بالا
عملکرد عضلانی قلب غیرعادی (از جمله نارسایی احتقانی قلب)
بیماری دریچه میترال بین بطن چپ و راست
یک غده تیروئید بیش از حد (پرکاری تیروئید) یا مصرف بیش از حد داروهای تیروئید
به عنوان مثال، مقادیر کم اکسیژن در خون، مانند بیماری های ریه مانند آمفیزم یا بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)
التهاب پوشش در اطراف قلب (پریکاردیت)
لخته های خون در ریه (آمبولی ریه)
بیماری های مزمن ریوی (آمفیزم، آسم، COPD)
مصرف بیش از حد الکل (الکل)
مصرف داروهای تحریک کننده مانند کوکائین یا ضد انعقاد
جراحی اخیر قلب یا ریه
ساختار قلب غیر طبیعی از زمان تولد (مادرزادی)

در حدود 1 در 10،000 در غیر این صورت سلامتی خوبی دارد، بزرگسالان جوان این بیماری را بدون هیچ علت ظاهری یا مشکالت قلبی دارند. فیبریلاسیون دهلیزی قلب در این افراد معمولا متناوب است، اما می تواند 25٪ در معرض بیماری باشد. این شرایط به عنوان AFib تنها نامیده می شود. استرس، الکل، تنباکو یا استفاده از محرک ها ممکن است در ایجاد این آریتمی نقش داشته باشد.

چگونه فیبریلاسیون دهلیزی تشخیص داده می شود؟

فیبریلاسیون دهلیزی می تواند مزمن و پایدار باشد، یا کوتاه و متناوب (پراکسیسمال). فیبریلاسیون دهلیزی Paroxysmal اشاره به قسمت های متناوب AF پایدار، به عنوان مثال، دقیقه ها به ساعت است. نرخ بین مقطع زمانی به حالت عادی تغییر می کند. در مزمن، فیبریلاسیون دهلیزی پایدار، فیبریلاسیون دهلیزی در تمام طول زمان. فیزیوتراپی مزمن و پایدار فیبریلاسیون دهلیزی برای تشخیص مشکل نیست. پزشکان می توانند از ضربان قلب سریع و نامنظم با استفاده از استتوسکوپ بشنوند. ضربان قلب غیر طبیعی نیز می تواند با پالس بیمار و با تشخیص پزشک احساس شود.

تست های تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی

EKG (الکتروکاردیوگرام):

الکتروکاردیوگرام (EKG) یک ضبط کوتاه از تخلیه الکتریکی قلب است. ردیابی الکترودهای نامنظم AF به آسانی تشخیص داده می شود که AF در جریان EKG اتفاق می افتد.

اکوکاردیوگرافی:

اکوکاردیوگرافی با استفاده از امواج اولتراسوند برای تولید تصاویر اتاق و شیر و پوشش در اطراف قلب (پریکارد). شرایطی که ممکن است همراه با AF مانند پرولاپس دریچه میترال، بیماری های دریچه روماتیسمی و پریکاردیت (التهاب "کیسه" اطراف قلب) را می توان با اکوکاردیوگرافی تشخیص داد. اکوکاردیوگرافی همچنین در اندازه گیری اندازه اتاق های پروستات مفید است. اندازه پروجکشن عامل مهمی در تعیین اینکه چگونه یک بیمار به درمان بیماری پاسخ می دهد. برای مثال، ریتم طبیعی را در بیماران مبتلا به سینوس بزرگ به دست آورده و حفظ می کند.

اکوکاردیوگرافی ترانسفعال (TEE):

اکوکاردیوگرافی ترانسوفاژئال (TEE) یک تکنیک مخصوص اکوکاردیوگرام است که شامل گرفتن تصاویر پس زمینه با استفاده از امواج صوتی است. پروب مخصوص که امواج صوتی تولید می کند در مری قرار می گیرد (لوله غذایی که دهان را به معده متصل می کند).

پروب در انتهای یک لوله انعطاف پذیر طولانی قرار دارد که از طریق دهان به مری وارد می شود. این روش پروب را به قلب نزدیک می کند (که فقط در مقابل مری قرار دارد). امواج صوتی تولید شده توسط پروب از ساختارهای داخل قلب بیرون می آیند و امواج صوتی منع شده برای شکل دادن به یک تصویر از قلب استفاده می شود. TEE برای تشخیص لخته شدن خون در فضای اطراف و همچنین اندازه گیری اندازه سینه پایین بسیار دقیق است.

مانیتور هولتر:

اگر قسمت های بیماری به طور متناوب اتفاق می افتد، یک EKG استاندارد انجام می شود در زمان بازدید از دفتر دکتر ممکن است AF نشان نمی دهد. بنابراین، مانیتور Holter، ضبط مداوم ریتم قلب برای 24 ساعت، اغلب برای تشخیص قسمت های متناوب AF استفاده می شود.

ضبط کننده رویداد فعال بیمار:

اگر قسمت فیبریلاسیون دهلیزی نادر است، یک ضبط هولتر 24 ساعته ممکن است این حوادث تکراری را ضبط نکند. در این وضعیت، بیمار می تواند ضبط کننده رویداد فعال بیمار را برای 1 تا 4 هفته بپوشاند. بیمار دکمه ای را برای شروع ضبط فشار می دهد وقتی که او شروع ضربان قلب نامنظم یا علائم احتمالی ناشی از AF را حس می کند. سپس دکتر بعدا ضبط می کند.

سایر آزمایشات:

فشار خون بالا و علائم نارسایی قلبی را می توان در طول معاینه فیزیکی بیمار تعیین کرد. آزمایش های خون برای تشخیص ناهنجاری ها در اکسیژن خون و دی اکسید کربن، الکترولیت ها و هورمون های تیروئید انجام می شود. اشعه ایکس قفسه سینه بزرگ شدن قلب، نارسایی قلبی و سایر بیماری های ریه را نشان می دهد. آزمایش تردمیل ورزش (ثبت مداوم EKG در طی تمرین) یک مطالعه غربالگری مفید برای تشخیص بیماری شدید کرونری در یک دفتر یا بیمارستان است.

دستورالعمل درمان برای فیبریلاسیون دهلیزی چیست؟

درمان فیبریلاسیون دهلیزی چند وجهی است و شامل موارد زیر است:

معکوس کردن عوامل فیبریلاسیون دهلیزی.
کاهش ضربان قلب داروها.
جلوگیری از سکته مغزی
تبدیل فیبریلاسیون دهلیزی به یک ریتم قلب طبیعی با دارو یا شوک الکتریکی.
جلوگیری از عود مجدد فیبریلاسیون دهلیزی با دارو.
با استفاده از روش (برای مثال، ضربان ساز، defibrillators، جراحی) برای جلوگیری از وقوع بیماری.

معکوس کردن عوامل خطر (داروها یا سایر بیماری ها یا شرایط) که باعث فیبریلاسیون دهلیزی می شوند

اولین گام مهم در درمان AF این است که کشف و اصلاح شرایط بهداشتی (مانند پرکاری تیروئید یا استفاده از داروهای محرک) که می تواند باعث بیماری شود.

این مراحل عبارتند از:

متوقف کردن استفاده از داروهای محرک و مصرف بیش از حد الکل
کنترل فشار خون بالا
اصلاح پرکاری تیروئید (بیش از حد هورمون تیروئید) و سطوح اکسیژن خون پایین
کنترل نارسایی قلب و درمان بیماری های قلب و ریه ها که می تواند باعث فیبریلاسیون دهلیزی شود

داروهای موجود برای کاهش ضربان قلب

گام بعدی این است که وقتی بطن چپ بیش از حد سریع می شود، عوامل دیگری که باعث بیماری می شوند را حذف یا اصلاح می کنند، معمولا این است که سرعت کاهش بطن را کاهش دهد.

فرد مبتلا به این بیماری و گره های AV سالم معمولا دارای بطن های باریک است که به سرعت ضربه می زنند. داروها برای کاهش سرعت ضربان قلب ضروری هستند.

مواد مخدر برای کاهش سرعت ضربان قلب عبارتند از:

دیجیتالیزه (دیگوکسین)
مسدود کننده های بتا مانند پروپرانولول (Inderal)، آتنولول (Tenormin)، متپرولول (Lopressor)، اسمولول (Brevibloc)
مسدود کننده های کانال کلسیم مانند وراپامیل (Calan)، دیلیتازیم (Cardizem)

این داروها سرعت قلب را با تأخیر در انتقال تخلیه الکتریکی از طریق گره AV کاهش می دهد. با این حال، این داروها معمولا AFib را به یک ریتم طبیعی تبدیل نمی کنند. سایر داروها یا درمان ها برای رسیدن به ریتم طبیعی قلب و بهبود سلامت ضروری است.

مزایای کنترل میزان:

در بیماران با انقباضات سریع بطن در نتیجه بیماری، کاهش سرعت انقباض های بطنی باعث بهبود کارایی قلب در تحویل خون می شود (با اجازه دادن به زمان بیشتری بین انقباضات برای بطن ها برای پر کردن با خون) و از بین بردن علائم جریان خون ناکافی - سرگیجه، ضعف و تنگی نفس.

با وجود بیماری مزمن و پایدار، پزشکان ممکن است تصمیم بگیرند برخی از بیماران را در فیبریلاسیون دهلیزی ترک کنند، اگر ضربان قلب آنها تحت کنترل باشد، خروجی خون از بطن ها کافی است و خون آنها برای جلوگیری از سکته مغزی کافی است. این روش درمان با درمان کنترل سرعت (که در این مقاله مورد بحث قرار می گیرد) نامیده می شود.

محدودیت های داروها برای کنترل ضربان قلب: در افراد مبتلا به گره های AV مبتلا، انقباضات بطنی ممکن است کندتر از کسانی است که دارای گره AV طبیعی هستند. علاوه بر این، برخی از افراد سالخورده با فیبریلاسیون دهلیزی بسیار حساس به داروهایی هستند که سرعت انقباضات بطنی را کاهش می دهند، معمولا به دلیل گره AV بیمار.

در این بیماران، ضربان قلب می تواند به میزان خطرناکی با دوزهای کوچک داروها برای آرام کردن قلب تبدیل شود. این وضعیت به عنوان سندرم تاکی کاردی - برادی کاردی یا "سیندرم سینوس بیمار" نامیده می شود. بیماران مبتلا به سندرم تاکیکاردی-برادی کاردی نیاز به دارو برای کنترل سرعت ضربان قلب و ضربان ساز برای ایجاد حداقل میزان ایمن دارند.

داروهای مورد استفاده در کاهش فیبریلاسیون دهلیزی عموما نمی توانند فیبریلاسیون دهلیزی را به یک ریتم طبیعی تبدیل کنند. بنابراین، این بیماران در معرض خطر ابتلا به لخته شدن خون در قلب و سکته مغزی هستند و نیاز به کاهش طولانی مدت خون با ضد انعقادی مانند وارفارین (کومادین، یانوتون) دارند.

خطر ابتلا به سرطان پروستات چیست؟

عوارض قلبی عروقی شامل سکته مغزی، سوختگی پوست و در موارد نادری مرگ است. با این حال، این مشکلات بسیار غیر معمول هستند.

کدام کاندیدای کاردیووریس الکتریکی هستند؟

پزشکان معمولا توصیه می کنند که تمام بیماران مبتلا به فیبریلاسیون مزمن و پایدار فیبریلاسیون دهلیزی حداقل یک تلاش برای cardioversion انجام دهند. ابتلا به قلب و عروق معمولا با داروها پیش می رود. اگر داروها شکست خورده باشند، می توان از cardioversion الکتریکی در نظر گرفت. گاهی اوقات پزشک ممکن است برای اولین بار استفاده از cardioversion الکتریکی را انتخاب کند، اگر مدت کوتاهی از AF باشد (شروع در عرض 48 ساعت) و اکوکاردیوگرافی پروستات و فورجسال، لخته شدن خون در دهان را نشان نمی دهد.

Cardioversion به صورت فوری (در موارد اضطراری) در بیماران مبتلا به علائم شدید و بالقوه خطرناک زندگی ناشی از AFib انجام می شود. به عنوان مثال، برخی از بیماران با AF سریع می توانند درد قفسه سینه، تنگی نفس، و سرگیجه یا غش کردن را تجربه کنند. (درد قفسه سینه در این بیماران به علت عدم عرضه کافی خون به عضلات قلب است. ضعف تنفس نشان می دهد پمپاژ خون ناگهانی توسط بطن ها ناخوشایند یا سرگیجه است که معمولا به علت فشار خون خطرناک است.)

درمان کنترل نرخ چیست؟

مطالعات اخیر نشان داده است که جایگزین قابل قبول برای cardioversion (شیمیایی یا الکتریکی) درمان کنترل سرعت است. در این درمان، پزشکان بیماران را در AF ترک می کنند، میزان انقباض های بطنی آنها تحت کنترل خوب است، خروجی خون از قلب مناسب است و خون آنها به اندازه کافی وارفارین برای جلوگیری از سکته مغزی کاهش می یابد.

میزان قلب در این بیماران را می توان با استفاده از داروهایی مانند مسدود کننده های بتا، مسدود کننده های کانال کلسیم یا دیگوکسین یا گره AV با پلاکت سازی ضربان قلب کنترل کرد. درمان با نرخ کنترل برای ساده سازی درمان و اجتناب از عوارض جانبی داروهای ضد آرتریت (داروهای مورد استفاده برای درمان و جلوگیری از فیبریلاسیون دهلیزی) استفاده می شود.

در طول مدت طولانی مشاهده، بیماران درمان شده با درمان با نرخ کنترل، دارای بقای و کیفیت زندگی مشابه با افرادی هستند که از قضاوت های الکتریکی و شیمیایی تکرار می شوند.

نامزدهای مناسب برای کنترل نرخ درمان عبارتند از:

افرادی که فیبریلاسیون دهلیزی را بیش از یک سال داشته اند
افراد مبتلا به بیماری قابل توجهی از دریچه های قلب
افراد مبتلا به قلب های بزرگ به علت نارسایی قلبی و یا کایومیوپاتی (ضعف عضلانی قلب)
بیماران با عوارض جانبی قابل توجه یا غیر قابل تحمل با داروهای مورد استفاده برای این بیماری.

ترجمه : شاخه