شاخه

حقایق پیچیدگی آسم

علائم آسم عبارتند از سرفه، تنفس سریع، خستگی، آسم، خواب کم، اضطراب و تمرکز دشواری. این علائم می توانند بیماری های دیگر را تقلید کنند.
آسم را می توان تحت شرایط دیگری مانند نارسایی قلبی، برونشیت، آمفیزم، برونشکتازی، انسداد برونش، اختلال عملکرد صوتی و واکنش های حساسیت قرار داد.
ورزش یک عامل مؤثر برای آسم است و ممکن است علائم را در 80 تا 90 درصد آسم ایجاد کند.
آسم ناشی از ورزش، با انتخاب یک ورزش مناسب، کنترل آسم قبل از وقوع، گرم شدن، اجتناب از سرد شدن، متوقف کردن ورزش در طی حمله آسم، خنک شدن پس از ورزش، و جلوگیری از اپیزود ها با استفاده از استنشاقی، برونکودیلاتور و برخی موارد خاص داروهای ضد التهابی
برخی از شرایط می توانند باعث آسم شوند، از جمله GERD، رینیت آلرژیک، سینوزیت، آلرژی غذایی و آلودگی هوا.

همه این افراد مشترک هستند؟ یک فعال 13 ساله به زودی پس از بازی های فوتبال خود، نفس نفس می زند و در شب زمستانی سرد زمزمه می کند. یک زن جوان سرفه خشک و هک است که یک سال پس از آخرین "سرماخوردگی" ادامه دارد. نوجوانی به آرامی خواب میبیند و هر روز صبح بیدار می شود و با تنگی قفسه سینه و تنفس مشکل دارد. آنچه این افراد مشترک هستند احتمال این است که همه آنها ممکن است آسم داشته باشند.

علائم غیر معمول آسم

بیماران مبتلا به آسم از علائم معمول آسم مثل تنگی نفس، تنگی قفسه سینه و خس خس سینه (علائم تنگ شدن هوا) نیستند. در عوض، بیماران می توانند نشانه هایی داشته باشند که به نظر می رسد مربوط به آسم نیست. این علائم "غیر معمول" آسم عبارتند از:

تنفس سریع و پی در پی،
جیغ کشیدن
خستگی و ناتوانی در تمرین درست
مشکل خوابیدن
اضطراب و تمرکز دشواری
سرفه مزمن بدون خس خس،
سرفه طولانی پس از بیماری تنفسی فوقانی
تشخیص مجدد پنومونی پیاده روی و
سر و صدای ناشی از قفسه سینه معمولا در هنگام خروج از بدن است.

به علت پیچیدگی علائم آسم، سازگار نیستند و اغلب در یک زمان فردی متفاوتند. در برخی از بیماران علائم تحت تاثیر عوامل روزانه قرار می گیرند؛ به عنوان مثال، بعضی از بیماران در ابتدا در آفتاب (آسم شبانه) در معرض آسم قرار دارند و نه در طول روز. علاوه بر این، قسمت های آسم را می توان با عوامل مختلفی مانند آلرژن ها، گرد و غبار، دود، عطر، هوای سرد، ورزش، عفونت ها، داروها و ریفلاکس اسید ایجاد کرد. در نهایت، بیماری های دیگر مانند نارسایی قلبی، برونشیت و اختلال عملکرد طناب های صوتی می توانند علائمی را که موجب بروز آسم می شوند، ایجاد کنند. به همین علت، تشخیص درست و درمان آسم دقیقا یک چالش است.

برای بررسی جامع علائم، علل و درمان آسم و درک بهتر آناتومی طبیعی راه های هوایی (ترشحات، برونش ها، برونشیل ها و ریه ها)، لطفا از مقاله آسم بازدید کنید.

آیا می توانم به علت آسم یک سرفه بدون خس خس

سرفه مزمن اغلب به عنوان سرفه ای که طول می کشد بیش از سه هفته تعریف می شود. سرفه مزمن می تواند علل متعددی از قبیل سرفه های پس از زایمان، پنومونی، برونشیت، سیگار کشیدن، ریفلاکس اسید، بیماری های قلبی، تومورهای ریه (خوش خیم یا بدخیم)، آسپیراسیون بدن خارجی و داروهایی مانند مهار کننده های ACE برای درمان فشار خون . آسم همچنین می تواند سرفه مزمن ایجاد کند.

یک سرفه مزمن ممکن است تنها علامت آسم باشد. سرفه ممکن است برای اولین بار پس از عفونت سرد و یا دستگاه تنفسی فوقانی ظاهر شود. سرفه همچنین ممکن است به عنوان "غلغلک" در گلو آغاز شود. در برخی از بیماران مبتلا به آسم، خنده و یا ورزش می تواند باعث سرفه شود. سایر بیماران تمایل به سرفه در شب دارند در حالی که دیگران هر روز بدون تحریک شدن سرفه می کنند. بسیار مهم است که هر کسی که یک سرفه مزمن تشخیص داده شود، رادیوگرافی قفسه سینه را برای رد بیماری جدی تر دریافت می کند.

سرفه به علت آسم ممکن است به سرکوب کننده های سرفه، آنتی بیوتیک ها یا قطره های سرفه پاسخ ندهد، اما تنها به داروهای آسم کمک می کند. بنابراین، با دقت تشخیص آسم (با استفاده از تست های عملکرد ریوی) مهم است. بنابراین، یک پزشک، ترجیحا یک متخصص ریه یا یک متخصص آلرژی، باید هر سرفه ای را که در طول سه تا شش هفته به طور خود رفع نمی شود، ارزیابی کند.

آسم شبانه

بیش از 90٪ از بیماران مبتلا به آسم تجربه خفگی و سرفه های شبانه دارند. علائم آسم بیشتر از نیمه شب و 8 صبح است و علت مهم بیخوابی و محرومیت از خواب در بیماران مبتلا به آسم است. در حقیقت، اختلالات خواب در بیماران مبتلا به آسم معمولا به این معنی است که کنترل ناکافی آسم وجود دارد و باید به پزشک مراجعه کنید تا مجددا درمان مورد استفاده برای آسم را ارزیابی کنید.

عملکرد یک ریه در یک بیمار مبتلا به آسم می تواند تا 50٪ در طی یک دوره آسم شبانه کاهش یابد. دلایل روشن نیست، اما ممکن است توضیحات عبارتند از:

قرار گرفتن در معرض آلرژن ها در شب مانند آلودگی های گرد و غبار یا حشرات حیوانات؛
کاهش سطح کورتیزون و آدرنالین که به طور معمول در شب اتفاق می افتد و در نتیجه واکنش پذیری راه های هوایی را افزایش می دهد؛
ریفلاکس اسید معده به مری.
خنک کردن راه های هوایی که موجب اسپاسم راه های هوایی عمده می شوند؛
آسپیراسیون در راههای هوایی؛
سینوزیت و قطره پس از زایمان؛ و
آپنه خواب

ممکن است با انجام اندازه گیری جریان هوا از ریه در حین انقباض در شب و دوباره بیداری در صبح، آستانه شبانه را آزمایش کنید. این یک وسیله کوچک قابل حمل است که جریان هوا را اندازه گیری می کند. (یک متخصص آسم میتواند روش صحیح برای ساخت این اندازه گیری را نشان دهد.) کاهش بیش از 20٪ در اندازه گیری حداکثر جریان از شب تا صبح نشان می دهد آسم شبانه.

Masqueraders از آسم

"همه این هشدارها آسم نیست." سایر شرایط پزشکی می تواند آسم را تقلید و تشخیص صحیح آسم را دشوارتر کند.

آسم قلبی

آسم قلبی معمولا در افراد مسن رخ می دهد که دچار خستگی و ضعف تنفسی ناشی از نارسایی قلبی هستند. هنگامی که قلب برای ضریب پمپاژ خون بسیار ضعیف است، مایع در ریه ها تجمع پیدا می کند. سی. م. در ریه ها موجب ضعف نفس و خس خس می شود. یک اشعه ایکس قفسه سینه می تواند در تشخیص نارسایی قلب مفید باشد با نشان دادن قلب بزرگ (معمولا نشانه ای از نارسایی قلب) همراه با مایع در بافت های ریه. تست عملکرد ریه گاهی می تواند به تشخیص بین این مشکلات کمک کند. در نارسایی قلب، اسپیرمتری می تواند به طور یکنواخت کاهش یابد، به اصطلاح محدودیت.

در آسم، به طور کلی، جریان هوا مانع می شود و حجم هوا در دو جلسه اول تست کاهش می یابد در مقایسه با کل حجم مجاز خروج. درمان نارسایی قلبی شامل استفاده از دیورتیک ها (قرص های آب) برای رهایی از ریه های مایع اضافی و داروها برای کمک به پمپ عضله قلب موثرتر است. هنگامی که نارسایی قلبی کنترل شد، خس خس سوزی متوقف می شود. برخی افراد ممکن است به طور همزمان از آسم و نارسایی قلبی رنج ببرند. این بیماران برای هر دو شرایط نیاز به درمان دارند.

سایر شرایط برونش

برونشیت حاد برونشیت حاد عفونت، معمولا ویروسی یا باکتری، برونش، راه های هوایی بزرگتر و لوله های تنفسی است. علائم برونشیت حاد شامل تب، سرفه، خلط زرد یا سبز و گاهی اوقات خفگی می شود. این ترکیبی از سرفه و خستگی گاهی اوقات به عنوان "برونشیت آسم" یا hyperreactivity برونشهای پس از ویروسی از راه های هوایی شناخته می شود. برونشیت حاد به طور کلی با آنتی بیوتیک ها و / یا داروهای ضد التهاب مانند کورتیکواستروئیدها درمان می شود. سرفه و خس خیز معمولا ظرف چند هفته از بین می روند.

برخی از بیماران مبتلا به آسم می توانند مخاطی سبز تولید کنند که ممکن است عود مداوم را بازتاب ندهد اما نتیجه التهاب هوا و یا پاسخ آلرژیک. به طور کلی، در پروسه های عفونی، سلول های سفید التهابی که به نام نوتروفیل ها شناخته می شوند برای مبارزه با این مهاجم فعال می شوند. در حالی که سلول های سفید کننده التهابی خاص آسم به ائوزینوفیل ها وابسته هستند، که عمدتا بر مسیرهای آلرژیک کار می کنند. هر دو از این نوع سلول های التهابی می توانند سبب ایجاد زخم شوند.

برونشیت مزمن. برونشیت مزمن معمولا به عنوان یک سرفه روزانه با تولید خلط به مدت سه ماه به مدت دو سال در یک ردیف تعریف می شود. شایعترین علت برونشیت مزمن سیگار کشیدن است. با برونشیت مزمن، التهاب زودرس و تورم داخلی در راه های هوایی وجود دارد که سبب محدود شدن راه های هوایی می شود. التهاب همچنین باعث تولید مخاط در داخل راه های هوایی می شود که خلط تولید شده توسط سرفه می شود.

عفونت های دستگاه تنفسی با ویروس ها یا باکتری ها در میان افراد مبتلا به برونشیت مزمن رایج است. عفونت ها التهاب و تنگ شدن راه های هوایی را تشدید می کنند، بدتر شدن علائم تنگی نفس، سرفه و خس خس. درمان شامل آنتی بیوتیک ها، ترک سیگار، برونکودیلاتور برای گسترش راه های هوایی و کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب است.

امفیزم Emphysema یک بیماری است که در آن تخریب دائمی دیواره های کیسه های هوا (آلوئول) و راه های هوایی کوچک (برونشیل ها) وجود دارد. تخریب دیواره های آلوئولار، کشش ریه را کاهش می دهد. از دست دادن انعطاف پذیری منجر به فروپاشی برنشیل ها می شود، مانع جریان هوا از آلوئول ها می شود. هوا در آلوئول به دام افتاده است. هوايي که در آلوئولها به دام افتاده است، نمي تواند در هوای اتاق عوض شود، و اين باعث کاهش توانايي ريه در از بين بردن دي اکسيد کربن و جذب اکسیژن مي شود. Emphysema اغلب ناشی از سالهای سیگار کشیدن است. با این حال، یک بیماری ژنتیکی، کمبود آنتی تریپسین آلفا 1، باعث ایجاد آمفیزم می شود.

بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) یک دسته از بیماری های ریه است که شامل برونشیت مزمن، آمفیزم، برونشکتازی و آسم مزمن (آسم که در آن عملکرد ریه پس از حمله به حالت عادی باز نمی گردد). این بیماری ها معمولا در ترکیب های مختلف رخ می دهد، از این رو نیازمند یک دسته کلی است. علامت اصلی آمفیزم، تنگی نفس است. بیماران مبتلا به آمفیزم همچنین ممکن است از برونشیت مزمن و / یا آسم رنج ببرند. درمان این بیماران دچار افتادن سیگار و استفاده از انالایزرها برای ارائه برونکودیلاتورها و کورتیکواستروئیدها به ریه ها است. آنتی بیوتیک ها، اکسیژن و جراحی در مراحل پیشرفته این بیماری نیز می تواند مفید باشد.

برونشکتازی برونشکتازی یک بیماری مزمن است که در آن لوله های برونش (راه های هوایی بزرگ) با عفونت های تکراری برونشوی آسیب می بینند. علامت اصلی برونشکتازی یک سرفه مداوم با مخاطی ضخیم و معمولا سبز است. برونشکتازی با برونکودیلاتورها، آنتی بیوتیک ها و کورتیکواستروئیدها درمان می شود.

فیبروز کیستیک یک بیماری ارثی است که در آن بیماران آسیب دیده می توانند مخاطی ضخیم ایجاد کنند که لوله های برونش را شانه می کنند. اتصال لوله های برونش باعث بروز تکرار برونشیت و پنومونی می شود که منجر به برونشکتازی می شود.

انسداد برونش محلی سردرد و سرفه ممکن است نشانه هایی از انسداد موضعی دستگاه تنفسی (لوله های برونش یا تراشه) باشد. خستگی نشان دهنده صدای هوای عجله در اطراف انسداد است و سرفه تلاش بدن برای پاک کردن انسداد است. شایعترین علل انسداد مجاری هوایی موضعی، جسم خارجی مانند بادام زمینی است که به طور تصادفی درگیر است، تومورهای برونشیا و محدود شدن تراشه که پس از تراکئوستومی اتفاق می افتد. خستگی و سرفه به علت انسداد موضعی به داروهای آسم پاسخ نمی دهد. درمان این است که عوارض را کاهش دهد.

اختلال در لوزالمعارف (VCD)

اختلال نعوظ آواری یک وضعیت اپیزودیک است که شامل بسته شدن ناگهانی جعبه صوتی (حنجره) به عنوان یک نتیجه از دو طناب صوتی با هم می چسبد. این می تواند فیزیولوژیک باشد، به این دلیل که طناب های صوتی به دلیل اعصاب ناکارآمد یا اختلال ساختاری به درستی کار نمی کنند. این وضعیت معمولا نیاز به دخالت پزشک ENT دارد و اغلب خود به خودی خود را اصلاح نمی کند.

همچنین می تواند ناشی از حرکات بند ناف صوتی، آسم فاسد، دیسفونی اسپاستیک و کولوس هیستریک باشد. علائم اختلال شنوايي صدا، شروع ناگهاني تنفس و صحبت كردن و نااميدي است. این باعث می شود صدای القایی بالا، به نام stridor. اختلال نعوظ آواری اغلب به اشتباه تشخیص داده شده و به عنوان آسم درمان می شود، زیرا هر دو بیماری ممکن است علائم خفگی داشته باشد؛ با این حال، با اختلال صوتی آویز، خستگی معمولا در طول الهام (تنفس) رخ می دهد، در حالی که با آسم، خس خس سوزی در طول انقضا رخ می دهد (تنفس خارج). داروهای مورد استفاده برای درمان آسم برای درمان اختلال صوتی نادر موثر نیست.

از آنجایی که یک تشخیص صحیح اختلال صوتی شنوایی ممکن است دشوار باشد، افراد مبتلا ممکن است قسمت های تکراری را که به طور نا مناسب به عنوان حملات آسم درمان شده اند، داشته باشند. تشخیص اغلب مستلزم مراقبت دقیق و مستقیم از طناب های صوتی است، معمولا توسط متخصص گوش، بینی، و گلو.

حملات اختلال صوتی آویز زمانی که روانشناسی معمولا خود به خودی خود حل می شود (به تنهایی). گاهی اوقات این موارد می توانند به طور چشمگیری نشان دهند و باعث افزایش نگرانی در مورد احتمال دستکاری تنفسی می شوند. گاهی اوقات، یک لوله تراکوتومی به دلیل نگرانی از یک اختلال فیزیولوژیک واقعی وارد شده است. اختلال در لنفاد شدن اغلب با حملات حاد و یا اضطراب همراه است که برای جلوگیری از وقوع این داروها نیاز به داروهای ضد اضطراب، گفتار و روان درمانی است.

دیگر حساسیت (حساسیت) واکنش

اسپورها و ذرات پر شده از پرنده ها (از جمله طوطی ها) می توانند باعث بروز واکنش های حساسیتی (آلرژیک) در لوله های برونشیت و ریه ها شوند. به عنوان مثال، هنگامی که اسپور قارچی Aspergillus باعث ایجاد واکنش آلرژیک در لوله های برونش می شود، این بیماری به نام آسپرژیلوز برونکوپلاستی آلرژیک نامیده می شود. افراد مبتلا هر دو آسم و برونشکتازی را تجربه می کنند که برای مدت طولانی مدت نیاز به درمان با هر دو برونکودیلاتور و کورتیکواستروئیدها دارند.

گاهی اوقات درمان ضد قارچی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. هنگامی که بافت های ریه یک واکنش آلرژیک به باکتری ها، قارچ ها و یا ذرات پرنده ای ایجاد می کنند، این حالت pneumonitis حساسیت بالا (HP) نامیده می شود. HP از وجود آسم حاد ناشی از خستگی مفرط، وجود تب و الگوی پنومونی در اشعه ایکس قفسه سینه تفاوت دارد. HP با اجتناب از آلرژن ها و مصرف کورتیکواستروئیدها درمان می شود.

ترجمه : شاخه