تاریخچه دیسک های DVD

دیسک های DVD دیتا را به خوبی نگه می دارند و با مصرف چندین باره، خللی به دیتا وارد نمی آید. برخلاف نوارهای کاست VHS یا فلاپی دیسک ها، دیسک های DVD تحت تأثیر میدان های مغناطیسی قرار نمی گیرند. وقتی یک DVD حاوی فیلم می خرید بعد از ۱۰۰۰۰ بار پخش، باز هم کیفیت روز اول را دارد DVDها به دو فرمت Blue - ray و HD DVD وجود دارند. این دو فرمت که عبارتند از بلو-ری و HD - DVD هر دو قابلیت ضبط و پخش فیلم وصدا را با کیفیت بالا دارند.

البته به شرطی که از تجهیزات پخش با کیفیت بالا (High Definition) مانند تلویزیونهای دیجیتال و بلندگوهای دالبی دیجیتال استفاده کنید. همچنین نسبت به DVDهای استاندارد (که هر روزه از آنها استفاده می کنیم و دارای ظرفیت 7 / 6 گیگابایت هستند)، ظرفیت بیشتری دارند و با آنها می توان فایل های بیشتر، امکانات و انتخاب های افزون تر و بازی های رایانه ای حجیم تر را استفاده کرد.

اگر داده هایی را که بروی یک CD ذخیره می شود، استخراج و جمله گی آنها را در یک سطح صاف قرار دهیم، پهنایی به اندازه نیم میکرون و طولی به اندازه پنج کیلومتر را شامل خواهند شد! تاریخچه ساخت  CDها زیاد طولانی نیست. دیسک های فشرده ابتدا در سال ۱۹۸۰ مطرح شدند و ایده ساخت آنها، ظاهرا از صفحات گرامافون گرفته شده است. دیسک های فشرده یکی از منابع ذخیره اطلاعات مانند فلاپی دیسک ها هستند. با این تفاوت که ظرفیت ذخیره سازی اطلاعات در دیسک های فشرده بسیار بیشتر است. دیسک های فشرده، منتخب غالب افراد راغب موزیک بود. به دلیل ثبت دیجیتالی آن، محصولات امنیتی در بالاترین سطح کیفی خود هستند و نیز احتمال از بین رفتن آن بسیار کم است.