فرزندم اکثر مواقع اوقاتش را به تنهایی سپری می کند

فرزندم اکثر مواقع اوقاتش را به تنهایی سپری می کند می کند. او هيچ علاقه ای به برقراری رابطه با ۱ هم کلاسی هایش نشان نمی دهد.

راه حل ها

1. احساس تنهایی با تنها بودن صرف متفاوت است. «تنهایی»، احساس تنها بودن و غمگین شدن به خاطر آن است. تنهایی احساس تهی بودن و اخلاء درونی است. در تنهایی فرد احساس انزوا کرده و از دنیا جدا می شود، در حالی که دلش می خواهد با بقیه رابطه داشته باشد. پس در اولین قدم ببینید آیا فرزندتان ذاتا درون گراست و یا از تنهایی رنج می برد.

۲. فرزندتان را برای یافتن دوست تحت فشار نگذارید. سعی کنید کیفیت را به جای کمیت تشویق کنید. مهم نیست فرزند شما چند دوست دارد، بهتر است دو دوست واقعی داشته باشد تا این که با افراد زیادی باشد اما احساس صمیمیت نکند. خودتان می توانید در خانه اقداماتی انجام دهید. او را تشویق کنید دوستانش را برای بازی به خانه بیاورد، برایشان خوراکی بیاورید، مهربان و مهمان نواز باشید. وقتی برای گردش، سینما و یا دیدن نمایش می روید، بچه دیگری را که فرزندتان دلش می خواهد با او رفیق شود دعوت کنید.

٣. شرکت در فعالیت های لذت بخش، ذهن را از احساس تنهایی دور می کند. علاقه فرزندتان را شناسایی کنید و نامش را در باشگاه و یا کلاس مورد علاقه اش بنویسید.

۴. گاهی تغییرات سبب می شود بچه ها نتوانند خودشان را با شرایط وفق بدهند. سعی کنید هنگام اسباب کشی و تغییر محل سکونت و مدرسه، از او حمایت کافی را به عمل آورید. با این کار نگرانی های او کاهش می یابد و می تواند با بقیه ارتباط بهتری برقرار کند.

۵. اگر کودک در پیدا کردن دوست مشکل دارد، بودن در مدرسه یا کلاسی که برنامه قابل انعطافی دارد، بسیار مفید خواهد بود، به این ترتیب معلم می تواند برنامه هایی ترتیب دهد که کودک بتواند فرصت کافی برای استفاده از توانایی های خود داشته باشد و سایر بچه ها هم یاد می گیرند که قابلیت های او را قدر بدانند و دوستش داشته باشند.