شاخه

علائم و نشانه های الگوهای مختلف آلوپسی آره آتا چیست؟

شایع ترین الگوی یک یا چند نقطه مشخص از ریزش مو در پوست سر است. اگر آلوپسی در یک الگوی اپیزیوس (ریزش مو شامل پوست سر و زمان خلفی) اتفاق بیفتد یا اگر قسمت های زیادی از پوست سر در طی مدت زمان طولانی درگیر باشد، پیش آگهی بدتر است. شکل کلی تر ریزش مو به صورت پراکنده آلوپسی آریاتا می باشد که در آن ریزش موی سر به طور چشمگیری گسترش می یابد. گاهی اوقات تمام موهای سر پوست به طور کامل از دست رفته است، که شرایطی به نام alopecia totalis نامیده می شود. کمتر از همه، از بین رفتن همه موها بر روی کل بدن، به نام alopecia universalis رخ می دهد.

چه کسی آلوپسی آره اتا را تحت تاثیر قرار می دهد؟

آلوپسی آره اتا اغلب در بزرگسالان 30 تا 60 ساله رخ می دهد. با این حال، این نیز می تواند بر افراد مسن و به ندرت، کودکان جوان تاثیر بگذارد. Alopecia areata مسری نیست این باید از ریزش مو متمایز شود که ممکن است پس از قطع درمان های استروژن هورمونی و پروژسترون برای کنترل زایمان یا ریزش مو همراه با پایان بارداری اتفاق بیفتد. تعدادی از شرایط قابل درمان است که می تواند با آلوپسی آئورتا اشتباه گرفته شود.

چگونه متخصصان مراقبت های بهداشتی تشخیص آلوپسی آره اتا را تشخیص می دهند؟

یافته های مشخصی از آلوپسی آریاتات یک یا چند ناحیه ریزی محسوب می شود که پوست طبیعی و بدون مو در ناحیه های ریزش مو است. گاهی اوقات ممکن است لازم باشد بیوپسی پوست را برای تأیید تشخیص بیاوریم. یافته های دیگر که ممکن است مفید باشد ظاهر موهای کوتاه است که احتمالا موهای شکسته، موهای نازک کوتاه و موی خاکستری در یک منطقه طاسی رشد می کنند. سایر علل ریزش موها معمولا از تاریخ و ارزیابی بالینی حذف می شوند.

درمان آلوپسی آرهاتا چیست؟

البته در مورد آلوپسی آئورتا معمولی با احتباس احتمالی بهبودی خودبخودی قابل پیش بینی نیست. هرچقدر طول دوره ریزش مو و مساحت آن بیشتر باشد، احتمال اینکه مو به طور خود به خود رفته باشد. بنابراین، درمان های مختلفی وجود دارد، اما هیچ کدام از این ها با اطمینان نمی توان پیش بینی کرد که این بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. تزریق موضعی استروئید به صورت داخل وریدی ممکن است در راه اندازی مجدد چرخه رشد مو در مناطق تحت درمان مفید باشد.

کرم های استروئیدی، لوسیون ها و شامپو ها برای سال ها استفاده شده اند اما در بهترین حالت از مزایای محدود استفاده می کنند. گرچه استروئید های سیستمیک خوراکی باعث ایجاد رشد مو در بیماران مبتلا به سرطان می شوند، استفاده طولانی مدت آنها از نظر احتمال عوارض جانبی نامطلوب ممنوع است.

Sensitizers موضعی، دیفنسیپرن یا دیابوتیلستر اسکورادیک اسید، در کسانی که مبتلا به آلوپسی آئورتا و یا افرادی که بیش از 50 درصد از ریزش مو را تجربه می کنند استفاده می شود. هدف از درمان ایجاد یک درماتیت تماس آلرژیک پوست سر است. این تغییر در پاسخ ایمنی گاهی اوقات با رشد مو همراه است. اثربخشی حساس کننده های موضعی در کودکان و بزرگسالان نشان داده شده است، اما احتمالا کمتر از نیمی از زمان آن کار می کند.

موفقیت اخیر با استفاده از مهارکننده های خوراکی یونوز کیناز، از جمله توفسیتینیب، روکشولیتینیب و باردیکیتینیب، در افرادی که به طور شدید و آلوپسی آرئاتا در بزرگسالان هستند، موثر است، اما درمان طولانی مدت عوارض جانبی بالقوه دارد. دوام واکنش به این داروها متغیر است و اکثر بیماران بعد از قطع مصرف عود ریزش مو را تجربه می کنند. شاید درمان موضعی با این نوع داروها در آینده نزدیک باشد.

هیچ روش موثر پیشگیری شناخته شده وجود ندارد، اگرچه از بین بردن استرس احساسی مفید است. هیچ دارو یا محصولات مراقبت از مو با شروع آلوپسی آراواتا همراه نیست.

اگر چه دقیقا درمان نیست، استتار لوازم آرایشی و بهداشتی از آروپیک آریاتا قطعا توجه مهم در مدیریت بیمار است. اثر عصبی مضر ریزش مو برای زنان و مردان می تواند قابل توجه باشد.

ترجمه : شاخه