خودروهای رالی گروه B پدیده‌ای بی‌نظیر بودند. این خودروهای ساختارشکن، مرزهای سرعت در مسابقات را جابه جا کرده و تاریخ‌ساز شدند.

مرگ خطری محتمل برای رانندگان بود پس در سال ۱۹۸۶ (۱۳۶۵) تصمیم به انحلال این سری گرفته‌شد. نسلی جدید از خودروهای رالی معروف به گروه S برای جایگزینی سری B معرفی شد اما همین خودروهای متمرکز به فناوری نیز، چند سال بعد، کنار گذاشته شدند.

به دلیل اینکه این خودروها فرصتی برای درخشش نداشتند، برای علاقه‌مندان خودرو، کمتر شناخته‌شده هستند. سری S با تغییر تمرکز از قدرت زیاد به فناوری‌های خلاقانه معرفی شد. خودروها باید کمتر از ۳۰۰ اسب بخار قدرت می‌داشتند که سازندگان را مجبور به پیداکردن راه‌هایی خلاقانه برای کاهش وزن و بهبود  مانورپذیری می‌کرد. طبیعتا مهندسی نوآورانه ارزان تمام نشد و فقط از ۱۰ نمونه به جای ۲۰۰ نمونه گروه B برای گرفتن مجوزها استفاده‌ شد. خودروهای گروه جدید S برای عرضه در سال ۱۹۸۸ (۱۳۶۷)  برنامه‌ریزی شده‌ بودند پس سازندگان فرصت زیادی برای تولید نسل بعدی جنگنده‌های رالی نداشتند

.لانچیا مدل ECV را ساخت؛ خودرویی کم‌وزن که بدنه‌ی یکپارچه لانه زنبوری آن از فیبرکربن و آلومینیوم ساخته شده‌بود. این روش ECV را ۲۰ درصد سبکتر از حالتی کرد که بدنه آن فقط از سازه فضایی (space frame) معمول آلومینیوم ساخته شده‌بود. بدنه با ترکیبی از کربن و کولار، برای استحکام بدنه و کاهش حداکثری وزن مفید بود. حتی چرخ ها از مواد کامپوزیت ساخته شده‌بودند و تنها ۶ کیلوگرم وزن داشتند. این خودرو همچنین از موتور سوپرشارژ و توربوشارژ نوآورانه تری فلاکس (TriFlux) استفاده میکرد که کندی توربو را کاهش و سیستم خنک کننده را ارتقا می‌داد.

فورد (Ford) تمرکز خود را به ساخت رقیبی با تغییرات کمتر بر پایه مدل RS200 گروه B خود قرار داد. مدل اولیه RS200 S هیچوقت ساخته نشد اما این خودرو با جعبه دنده مدرن، بدنه کامپوزیت و آیرودینامیک به تولید رسید.

آئودی (Audi) که زمانی تقسیم قدرت به چهارچرخ (AWD) را به دنیای رالی معرفی کرده‌ بود در رقابت خودورهای با موتور متوسط از رقبای خود مانند لانچیا (Lancia) و پژو (Peugeot) عقب افتاد. هیات مدیره آئودی متوجه این قضیه بودند اما هنوز مصمم به تولید خودرویی متفاوت از خودروهای جاده‌ای قبلی خود نبودند. مهندسان متوجه به نیاز به تغییر شدند اما بدون پنهانکاری از هیات مدیره آئودی این تغییر ممکن نبود. خودروی جدید در تست ها موفق بود اما به دلیل اینکه مخفیانه عکس‌برداری و به مطبوعات معرفی شده‌بود تنها پس از 48 ساعت به کلی منحل شد.

تویوتا (Toyota) بر روی خودرویی بر پایه مدل MR2 به نام 222D کار کرد که بازار حداکثری در خودروهای موتور متوسط داشت. بدنه کامپوزیت این خودرو عرض بیشتری داشت و از موتورهای مختلفی از جمله موتور لمانز مدل GTP استفاده کرد. با وزن ۷۵۰ کیلوگرم و تولید ۶۰۰ تا ۷۵۰ اسب بخار این خودرو به خاطر سرعت و رنگ‌آمیزی مخفی‌کارانه معروف به هیولای سیاه شد.

تولیدکنندگان بسیاری مثل مزدا (Mazda)، اوپل (Opel)، سیات (SEAT) و اشکودا (Skoda) خودروهایی در حد نمونه اولیه در چهارچوب گروه S تولید کردند. با تمام این هیجان و علاقه نسبت به گروه S کنارگذاشتن یکباره گروه S همراه با گروه B شوکه کننده بود. که یکی از بدترین نمونه‌های دورانداختن یک ایده بدون امتحان آن است.

بعضی از این خودروهای ساختار شکن هنوز موجود هستند اما بسیاری پس از بازنشسته شدن؛ برای استفاده از قطعاتشان اسقاط شده‌اند. که پایانی غم‌انگیز برای پدیده‌ای نویددهنده بود.