مجله اینترنتی شاخه: ما اغلب فرض می‌کنیم که نسل‌های قدیم از تنهایی رنج می‌برند، در حالی که این یک مشکل گسترده است. تنهایی بیشتر، افراد زیر 75 سال را تحت تاثیر قرار می دهد، و به لطف اقدامات فاصله گذاری اجتماعی، بیشتر طعم تنهایی را چشیده ایم. یک نظرسنجی دولتی که در ماه اول قرنطینه انجام شد نشان داد که تقریباً یک سوم از افراد معتقد بودند که احساس تنهایی بر سلامتیشان تأثیر گذاشته است. در حالی که رفت و آمد های خانوادگی جای خود را به تماس ها تصویری و پیام ها در گروه های خانوادگی داده اند.

ذهن همه چیز است.

دانشمندان دلیل تنهایی را ذهن میدانند. «این یک تصور اشتباه و رایج است که، تنها زمانی ممکن است احساس تنهایی کنید که واقعاً «تنها» باشید. افرادی که از نظر اجتماعی گوشه گیر هستند می توانند احساس تنهایی کنند، اما همچنین نمی توانند احساس تنها بودن کنند. تنهایی در واقع کیفیت ارتباطات اجتماعی ما با دیگران است.

حضور در شبکه ی اجتماعی مثل این می ماند که در یک اتاق شلوغ باشید و احساس تنهایی کنید، زیرا در آن اتاق شخصی وجود ندارد که شما بخواهید با آن شخص ارتباط فیزیکی داشته باشید.

تنهایی اثربخشی خواب را کاهش می‌دهد و اثرات منفی روی سیستم ایمنی بدن میگذارد. و ارتباطی با افزایش فشار خون، سطوح بالاتر هورمون استرس کورتیزول و التهاب دارد. تحقیقات بین افرادی که سرماخوردگی داشتند، نشان داد که کسانی که خود را تنها می‌دانستند نسبت به کسانی که اینطور نبودند علائم بدتری از سرماخوردگی در خود نشان دادند.

احساس تنهایی روی همان قسمت‌هایی از مغز اثر می‌گذارد که درد جسمی نیز وجود دارد، پس برای همین مرفین ها، ناراحتی ناشی از تنهایی را کاهش می‌دهند. و تصادفی نیست که تنهایی از لحاظ روحی و جسمی به فرد صدمه می زند. این درد مانند هر درد دیگری عمل می کند. ما را از یک مسیر عملی دور می کند و به سمت دیگری که شانس بیشتری برای زنده ماندن دارد میبرد. خنجر تنهایی می‌تواند یادآوری باشد برای پیوستن مجدد به جمع های خانوادگی.

ریشه های اولیه تنهایی توضیح می دهد که چرا اثرات آن نه تنها به عنوان غم و اندوه، بلکه به عنوان یک تهدید شخصی احساس می شود.

افرادی مدت زیادی از سن خود را احساس تنهایی می‌کنند، ممکن است در آینده به جدایی و دوری از دیگران ادامه دهند، این یک مورد از تنهایی مزمن است. وقتی فردی احساس تنهایی می کند، احساس آسیب پذیری ناشی از تنهایی و همدلی شما را کاهش می دهد. با کاهش مهارت‌های اجتماعی، افراد تنها به سیگنال‌های منفی دیگران توجه بیشتری می‌کنند و کنار گذاشته شدن را برای خود تفسیر می‌کنند که در نظر گرفته نشده اند. این حلقه بازخورد منفی چیزی است که تنهایی مزمن را بسیار خسته کننده می کند.

راه حل چیست؟

قبول کنید:

همانطور که در مورد بسیاری از مسائل روانشناختی وجود دارد، پذیرش این که احساس تنهایی می کنید اولین قدم در مسیر بهبودی است.

"تنهایی یک تجربه مشترک است و اشکال ندارد در مورد آن صحبت کنیم" 

خلاق باشید:

یک راه خوب برای تقویت تعامل معنادار از طریق هنرها و فعالیت های خلاقانه است. این به ما کمک می کند بدون صحبت در مورد خود با هم ارتباط برقرار کنیم، در حالی که اجازه می دهد یک رسانه جدید برای بیان وجود داشته باشد.

مغز خود را آموزش دهید:

در تنهایی نحوه خواندن صداها، چشم ها و وضعیت بدن شما تغییر خواهد کرد.

آموزش تاب آوری اجتماعی را امتحان کنید:

برای ابراز قدردانی تلاش کنید، بدون هیچ انتظاری برای کسی کار خوب انجام دهید و خبرهای خوب را با دیگران به اشتراک بگذارید. رفتارهای منفی خود را در تنهایی شناسایی کنید و جایگزین آن رفتارهای مثبت قرار دهید.

منبع: ترجمه اختصاصی مجله اینترنتی شاخه