موقعی که شما کلمه ورزش را می‌شنوید، درباره آن چه فکری می‌کنید؟ ممکن است گروهی از مردم لباس دُو بپوشند و در مکان‌های مناسب برای این ورزش، بِدوند یا با شنیدن صدای موزیک، بالا و پایین بپرند و با برای ساعت‌ها، روی دوچرخه‌های ثابت پا بزنند. ممکن است علاقه نداشته باشید ورزش کنید و با چیزی درباره آن بشنوید؛ ولی انجام فعالیت بدنی تحت عنوان حرکات ورزشی، در درجه اول برای سلامتی و سپس لاغری، اهمیت زیادی دارد.
برای انجام ورزش لازم نیست که به باشگاه‌ها و کلوب‌های ورزشی رفت و با برنامه‌های خاص ورزشی اجرا شود. هر افزایش فعالیتی مثل پیاده روی، دویدن آهسته، دوچرخه سواری و غیره، می‌توانند به عنوان یک ورزشی مناسب و خوب، مطرح شوند.

اگر چه تشخیص داده شده است که برنامه‌های ورزشی بعضی خطرات را در بردارد. تست Treadmill (تست قدرت) بایستی در تمام بیماران بالای سن ۵۰ سال یا آن‌هایی که اختلالات CVS یا دو عامل خطر یا بیشتر را دارند، انجام گیرد.

بیماران دیابتی که سابقه ابتلا به زخم پا داشته و با پا‌های با خطر بالا دارند، باید آموزش داده شوند تا بعد از انجام تمرینات ورزشی پاهای‌شان را مورد بازبینی قرار دهند.

همچنین بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند، بعد از انجام تمرینات سخت و طولانی‌مدت احتیاج دارند، دوز انسولین و رژیم غذایی شان را تغییر دهند.
خطر هیپوگلیسمی می‌تواند به وسیله مصرف ۲ بیسکویت با یک عدد میوه قبل از چنین تمریناتی به علاوه به همراه بردن یک مشت گلوکز به حداقل برسد.

ورزش چگونه به بیماران دیابتی و روند درمان آن‌ها کمک می‌کند؟

ورزش به کاهش قند خون و به مصرف رساندن کالری کمک می‌کند و از این رو موجب کاهش وزن و کاهش فشار خون می‌شود. حالت عادی کشش و قوام عضلات قلب، بهبود گردش خون و موجب افزایش HDL کلسترول خوب و کاهش LDL کلسترول بد میشود. از همه مهم‌تر ورزش احساس خوب بودن را در فرد تقویت کرده و کیفیت زندگی بهتر می‌شود.
بنابراین ورزش به عنوان یک قسمت ضروری درمان خصوصا برای بیماران مبتلا به دیابت، چاقی و قلبی در نظر گرفته می‌شود.

ورزش برای افراد سالم هم ضروری است به این صورت که ورزش منظم و مرتب از مبتلا شدن فرد به این بیماری‌ها جلوگیری می‌نماید. چند منفعت دیگر ورزش، شامل؛ قوی ماندن حتی در سنین پیری، جلوگیری از اسپوندیلیت (Spondylitis) و مشکلات مفصلی و در نهایت بهبود بخشیدن کیفیت زندگی و ایجاد آرامش اعصاب می‌باشد.

اصول ورزش کردن در بیماران دیابتی

اگر چه ورزش کردن برای سلامتی اهمیت زیادی دارد، ولی میزان و نوع ورزش به مقدار زیادی به سلامتی فیزیکی، سن و شرایط قلب فرد بستگی دارد. این عوامل باید قبل از تعیین میزان ورزش مورد توجه قرار گیرند که این کار باید توسط پزشک انجام یابد. ورزش‌های غیر هوازی مثل دوی با سرعت ۱۰۰ متر باعث کاهش اکسیژن و با کاهش تهویه می‌شود؛ بنابراین این ورزش‌ها نباید توصیه کردند. ورزش‌های هوازی مثل پیاده روی، دوچرخه سواری و ... موجب کاهش اکسیژن نمی‌شوند و برای اغلب بیماران دیابتی ایده آل می‌باشند.

باید‌ها و نباید‌ها مهم برای ورزش کردن:

•  شدت و سرعت ورزش باید به صورت تدریجی افزایش یابد و اجازه ندهید ورزش باعث خستگی فیزیکی شدید در شما شود.
• استفاده از کفش مناسب (کفش‌های ورزشی) در طی ورزش ضروری است
• بلافاصله بعد از غذا ورزش نکنید. همچنین در شرایطی که قند خون بالاتر از ۳۰۰ میلی گرم در دسی لیتر باشد و یا کتونوری وجود داشته باشد، ورزش نکنید.
• حداقل ۵ روز در هفته به طور منظم ورزش کنید.
• بهترین ورزش‌ها برای سنین بالای ۳۰ سال، پیاده روی سریع، آهسته دویدن، دوچرخه سواری، ورزش‌های زمینی، مسابقه‌های ورزشی در فضای آزاد مثل تنیس، مسابقات ورزشی داخل فضای سرپوشیده مثل بدمینتون و شنا می‌باشند.
• شدت ورزش بر حسب درصدی از ماکزیمم ضربان قلب (MHR) بیماران اندازه گیری می‌شود. MHR از طریق فرمول ساده محاسبه می‌گردد (سن بیمار - ۲۲۰ = MHR) شدت ورزش باید تدریجا تا حدی زیاد شود که تعداد ضربان قلب به ۷۰ درصد MHR برسد مثلا برای یک پیرمرد ۵۰ ساله با پد ضربان قلب حداکثر به ۱۲۰ عدد در دقیقه برسد. به طور معمول دیده می‌شود که افراد بعد از ۲ دور بازی بدمینتون یا نیم ساعت شنا، از راه برگشت به خانه به رستوران رفته و به خود پاداش می‌دهند. اگر چه ورزش کالری‌ها را می‌سوزاند، ولی یک بشقاب غذای ناسالم سریعا این کمبود را جبران می‌نماید.
• پیاده روی سریع برای ۴۵ دقیقه حداقل ۵ روز در هفته، بهترین فرم پیاده روی برای اغلب بیماران دیابتی بزرگسال می‌باشد که در این مدت باید مسافتی برابر با ۴ تا ۵ کیلومتر را بپیمایند.
• ورزش یوگا برای آرامش اعصاب و فکر مناسب می‌باشد و بهتر است به همراه پیاده روی سریع انجام گیرد.