فیبروم رحم

فیبروم رحمی که به نام میوما نیز شناخته میشود سرطانی نیست و میتواند تا اندازه یک گریپ فروت نیز رشد کند. تومور های فیبرومی در بین خانم های چاق و افرادی که در سنین بین 30 تا 50 سال هستند شایع تر است. عدم تعادل هورمونی، بارداری، چاقی، عوامل ژنتیکی، غیرعادی بودن شرایط رگ های خونی، رژیم غذایی نا مناسب و تجمع سموم در بدن از جمله عوامل ایجاد فیبروم رحمی میباشد.

فیبروئید یا فیبروم رحمی به زائده‌ های خوش‌ خیمی اطلاق می‌ شود که در بافت‌ های رحمی رشد می‌ کنند. معمولا هم در اکثر موارد سرطانی نیستند. این زائده‌ ها گاهی آن‌ قدر کوچکند که به‌ راحتی قابل‌ شناسایی نخواهند بود.
اما گاهی به‌ قدری رشد می‌ کنند که اندازه رحم از حد طبیعی خارج می‌ شود. این تغییر اندازه منطقه شکمی را تحت‌ تأثیر قرار می‌ دهد. بسته به اندازه فیبروم، فشار اضافه‌ ای به مثانه و کلیه‌ ها وارد خواهد شد که می‌ تواند موجب ایجاد احتقان شود؛ چون در این حالت کلیه‌ ها قادر به تخلیه ادرار جمع‌ شده در دستگاه گوارش نخواهند بود. هنوز علت دقیق بروز فیبروم به‌ طور قطعی شناخته‌شده نیست.
اما می‌ دانیم مجموعه‌ ای از عوامل زیستی و ژنتیک در ایجاد این عارضه دخیلند و می‌ توانند سرعت رشد فیبروم‌ ها را بیشتر کنند. از جمله عوامل تأثیر گذار می‌ توان به رژیم غذایی نامناسب، کمبود ویتامین D و سموم بدن اشاره کرد. عضلات رحمی فیبروم‌ دار، استروژن و پروژسترون بالاتری در خود دارند که همین موجب تحریک رشدشان می‌ شود. اما پس از یائسگی اندازه فیبروم‌ ها به‌ دلیل افت هورمون‌ های نام‌ برده کوچک‌ ترخواهد شد.
از جمله علائم ابتلا به این عارضه عبارتند از خون‌ ریزی‌ قاعدگی شدید، بروز درد در ناحیه لگن، پاها و کمر، یبوست و تکرر ادرار.نحوه درمان هم به عواملی مانند تعداد و اندازه فیبروم‌ ها بستگی دارد. در درمان جراحی یا میومِکتومی، فیبروم بدون آسیب به رحم از بافت رحم برداشته می‌ شود. اما در موارد وخیم، هیستِرِکتومییا یا عمل برداشتن کل رحم انجام خواهد شد.

منبع: نی نی بان