بیماری لایم یک بیماری عفونی است که توسط یک باکتری از نوع Borrelia ایجاد می شود. این باکتری از طریق کنه های آلوده به انسان پخش می شود. اگرچه بیماری لایم قابل درمان است ، اما تشخیص آن بسیار سخت است. در حقیقت ، برخی از بیماران تا زمانی که توسط پزشک تشخیص داده نشوند ، از بیماری آگاهی ندارند. تا زمانی که این بیماری تشخیص داده شود ، علائم بسیار شدید شده اند. بیماری لایم باید فوراً درمان شود زیرا این عفونت می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.
چرا تشخیص بیماری لایم سخت است

براساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری یا CDC ، 96٪ از بیماری های Lyme گزارش شده در شمال شرقی و قسمت میانه غربی ایالات متحده است. تشخیص این بیماری دشوار است زیرا کار خون و معاینه فیزیکی برای تأیید عفونت لازم است. علاوه بر این ، بیشتر قربانیان از این که کنه آلوده آنها را گاز گرفته ، غافل هستند.

علائم بیماری لایم مشابه سایر عفونت های باکتریایی - مانند علائم مانند آنفولانزا - تشخیص را حتی سخت تر می کند. به همین دلیل است که افرادی که به بیماری لایم مبتلا هستند ، سریعاً برای تشخیص به پزشک مراجعه نمی کنند.
علائم اولیه بیماری لایم

علائم بیماری Lyme به صورت دایره ای ، بثورات چشم مانند گاو در نیش کنه ، درد عضلانی مداوم ، سردرد و خستگی است. علائم آنفلوانزا مانند فقر ، ضعف عضلات و تب نیز علائم بیماری لایم هستند. علائم بیماری لایم مشخص نیست و دوره جوجه کشی باکتریها حدود دو هفته تا ماهها و سالها طول می کشد.
علائم پیشرفته بیماری لایم

علائم پیشرفته این عفونت شامل تکرار درد مفاصل در زانوها ، گردن سفت که برطرف نشود ، سردردهای شدید و تیراندازی دردهای بدن در شب. سرگیجه ، ضربان قلب غیر طبیعی و ضربان قلب نیز از علائم بیماری شدید لایم هستند.

هنگامی که برای چند ماه درمان نشود ، علائم ممکن است به سیستم عصبی آسیب دیده پیشرفت کند. از عوارض بیماری لایم مرحله ، فلج بل یا از بین رفتن عملکرد عضلات در صورت ، بیماری های قلبی ، مشکلات کبدی و التهاب چشم است.
درمان بیماری لایم

CDC آزمایش دو لایه ای را برای بیماری لایم توصیه می کند. این امتحانات برای شناسایی آنتی بادی هایی که باکتری هایی که باعث بیماری لایم می شوند مبارزه می کنند. آزمایش دو مرحله ای برای تشخیص دقیق توصیه می شود. مواردی وجود دارد که در آن فرد ممکن است به بیماری لایم مبتلا نباشد اما از بیماری دیگر ناشی از کنه ، لوپوس ، سفلیس یا سایر اختلالات خود ایمنی رنج می برد. نتیجه مرحله اول توسط آزمون دوم تأیید خواهد شد.

درمان بیماری لایم به شدت علائم بستگی دارد. معمولاً این عفونت با آنتی بیوتیک درمان می شود. تشخیص زود هنگام برای بهبودی بهتر یک ضرورت است. مراحل اولیه بیماری لایم را می توان با آنتی بیوتیک های خوراکی دو تا سه هفته مصرف کرد. برای کسانی که علائم شدیدتری مانند اختلال عصبی دارند ، پزشک به صورت داخل وریدی تجویز می شود.

در اواخر مرحله بیماری لایم هفته ها تا یک ماه درمان نیاز دارد. با این حال ، برخی از بیماران پس از درمان هنوز علائم مزمن رنج می برند. اگرچه آنتی بیوتیک ها باکتری های متخلف را از بین برده اند ، اما هنوز هم اثرات عفونت طولانی می شود. این بیماری را سندرم بیماری لایم بعد از درمان یا PTLDS می نامند.

PTLDS زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن مدت زیادی پس از از بین رفتن باکتری ها عفونت را پاک می کند. علائم PTLDS شامل درد مداوم مفاصل یا آرتریت واکنشی ، خستگی شدید و از دست دادن حافظه کوتاه مدت است. PTLDS از طریق رژیم غذایی مناسب ، روال مداوم خواب و مشاوره برای کنار آمدن با اضطراب ذهنی رنج از بیماری Lyme درمان می شود.