تنهایی هراسی یا ترس از تنهایی یک واژه همه جانبه و کلی برای چندین ترس مجزا است. بعضی از افراد از جدا شدن از شخص خاصی می ترسند. بعضی دیگر از تنها زندگی کردن، در خانه تنها بودن یا تنها در اجتماع بودن می ترسند.
این ترس ها ممکن است دلایل رایجی داشته باشد و ممکن است اینطور هم نباشد. بررسی سلامت ذهن جهانی به این نتیجه رسیده است که سختی دوران کودکی و تروماهای زندگی، عوامل مهمی برای ایجاد ترس از تنها بودن و اختلال اضطراب جدایی هستند.

شناخت و درک ترس از تنها بودن
انواع مختلفی برای ترس از تنهایی وجود دارد و هر کدام ممکن است دلایل مختلف روانشناسانه‌ای داشته باشند. ترس از تنهایی در اجتماع می تواند مربوط به شرایط خاصی مثل فوبیای اجتماعی یا آگروفوبیا(ترس از مکان های شلوغ) باشد. ترس از تنهایی ممکن است به خاطر احساس تنهایی و چالش داشتن با خود نظمی موجب شده باشد.
همچنین ممکن است مربوط به خاطرات دردناک درهم از شرایط خطرناک یا احساس نالایق بودن باشد، همانند یک نگرانی متداول برای خیلی از افرادی که از تنها بودن وقتی در خانه هایشان هستند می ترسند.
دلایل منطقی ای برای احساسات ترس وجود دارد، مانند اینکه شما در منطقه ای زندگی می کنید که میزان جرم و جنایت بیشتر است. معمولا این ترس ها نباید بر روش زندگی شما تاثیر بگذارد و باید شما را تشویق کند احتیاط های منطقی و بی خطر داشته باشید.
اغلب افراد معمولا یکی دو نفری را می شناسند که می توانند آن ها را حمایت کنند و یا وقتی ازشان دور هستند دلشان برایشان تنگ می شود. اغلب اوقات، این احساسات، در حد نرمال و کوتاه مدت هستند. اضطراب طولانی مدت می تواند نشانه ای از وابستگی نگران کننده باشد و در موارد شدیدتر نشان دهنده ی اختلال اضطراب باشد.
این ترس در کودکان کوچک رایج است. و عموما به عنوان بخش نرمالی از رشد در نظر گرفته می شود و به عنوان بیماری هایی مثل اختلال اضطراب تشخیص داده نمی شود مگر اینکه بیشتر از ۶ ماه طول بکشد یا به طرز غیر معمولی شدیدتر شود.

مقابله با تنهایی هراسی
باتوجه به اینکه تنهایی هراسی به کدام شکل باشد، شما ممکن است با چند راهکار ساده راحت شوید. ابتدا مطمئن شوید هر کاری بتوانید می کنید تا تمام ریسک های منطقی ای که می تواند ترس شما را بدتر نند را به حداقل برسانید.
شاید نیاز به تغییری در محیط اطرافتان باشد، آن را انجام دهید. اگر واکنش به ترس شما هنوز هم باعث اضطراب و پریشانی تان می شود، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که بر روی توانایی نظمی خود کار کنید و در محیط حضور داشته باشید.
خیلی از افراد متوجه شده اند که تمرینات ریلکس کردن سطح اضطراب آن ها را کمتر می کند و همچنین می تواند وحشتزدگی (حمله پانیک) را از فرد دور کند. تنفس عمیق، مدیتیشن، ماساژ و رایحه درمانی نسبتا برای یادگیری آسان هستند و می توان از آن در هر جایی استفاده کرد.
اگر این روش ها به کار نیامد و ترس همچنان به طور چشمگیری بر زندگی شما تاثیر می گذارد، باید از صداهای پیش زمینه برای پرت کردن حواستان کمک بگیرید. همراه داشتن یک اسباب بازی محرک، وسیله ای است که وقتی در محیط های عمومی هستید می توانید روی آن تمرکز کنید تا اضطراب خود را کمتر کنید.
همچنین می توانید یک تبلت یا کتاب به همراه داشته باشید. مراقب باشید که این گزینه های اخیر روشی برای اجتناب از تشخیص دلایل مهم ترس تان نیست!
اگر از اینکه خودتان این ترس را مدیریت کنید ناتوان هستید، از روانشناس کمک بگیرید. صحبت تلفنی یا حتی مکالمه آنلاین با روانشناسان خانه روانشناسی سرسره می تواند برای کاهش اضطراب فطری شما کافی باشد.

سخن آخر
اگر ترس از تنهایی شما شدید است، یا بر زندگی روزمره تان تاثیر می گذارد، بهترین راه حل این است که دنبال درمان تخصصی باشید. همانند تمام فوبیاها، ترس از تنها بودن هم پاسخ خوبی نسبت به گزینه های درمانی نشان میدهد. مونوفوبیا همراه با ترس های دیگر ادغام می شود و پزشک شما قادر خواهد بود تا یک برنامه درمانی فردی برای شما آماده کند که تمام نگرانی های شما را برطرف کند. متخصصین و روانشناسان خانه روانشناسی سرسره در شناخت و درمان این فوبیا به شما کمک می کنند.