شاخه| مجله اینترنتی و نشر دیجیتال برخط خانواده و سبک زندگی

شاخه| مجله اینترنتی و نشر دیجیتال برخط خانواده و سبک زندگی

کد خبر: ۱۳۷۴۷
تاریخ انتشار: ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۲۳:۰۰ - 07 May 2019
پ
همه‌ی ما نسبت به رفتار خود با کودکان مان آگاهی نسبی داریم و به طور معمول این رفتار را مستقیم یا ضمنی مورد ارزیابی قرار میدهیم و از این ارزیابی احساس خشنودی یا ناخشنودی می‌نماییم.چرا از رابطه با کودک خود خشنود نیستیم؟ 

همه‌ی ما نسبت به رفتار خود با کودکان مان آگاهی نسبی داریم و به طور معمول این رفتار را مستقیم یا ضمنی مورد ارزیابی قرار میدهیم و از این ارزیابی احساس خشنودی یا ناخشنودی می‌نماییم.

چرا در بچه داری خود احساس موفقیت نمی‌کنیم؟ چرا از رابطه با کودک خود خشنود نیستیم؟ 

به طور عمده در مشاوره‌ها دیده شده است که زیربنای بسیاری از مشکلات فرزندپروری مربوط به شناخت نداشتن پدر و مادر نسبت به رفتار‌های طبیعی کودک و داشتن انتظاراتی کلیشه‌ای و ایده آل گرایانه نسبت به فرزند خوب» یا «فرزند موفق» می‌باشد.

بیشتر پدران و مادران، فرزند خود را با دیگر کودکان پیرامون خود یا گاهی با هم کلاسی‌ها یا همسالان آن‌ها در محیط‌های عمومی مقایسه کرده و گاهی بر این اصل اساسی چشم پوشیده اند که هیچ دو آدم یک جوری روی کره‌ی زمین وجود ندارد و همه‌ی کودکان با هم تفاوت‌ های فردی دارند و هر کودکی ممکن است با مزاج و سرشت ویژه‌ی خود زاده شده و با برادر دوقلوی خود نیز از برخی لحاظ متفاوت و ناهمگون باشد.

افزون بر این اصل، شیوه‌ی رفتار ما پدران و مادران نیز به دلیل همان تفاوت‌های فردی، یکی دیگر از دلایل تفاوت در کودکان ما نسبت به یکدیگر است و به طور حتم هیچ گاه دو مادر نسبت به رفتار فرزند خود به طور کامل مانند هم رفتار تشویق آمیز یا تنبیه را بکار نبرده و در نتیجه هیچگاه دو کودک در دو محیط متفاوت و با دو مادر متفاوت، رفتاری مشابه نخواهند آموخت.

موضوع دیگر این که هیچ دو خانه‌ای مانند یکدیگر نیست و هیچ دو خانواده‌ای وجود ندارد که روابط درون آن مشابه باشد.
پس روابط با کودکان در محیط‌های مختلف و در خانواده‌های متفاوت و توسط افراد مختلف در زیربنای سرشتی متفاوت می‌تواند مجموعه‌ای از علل تفاوت‌های فردی در کودکان باشد و انتظار رفتار مشابه و به طور کلی مقایسه‌ی مثل به مثل کودکان کاری بیهوده و نادرست است.

توجه نداشتن به پیوستار و منحنی نرمال یا طبیعی بودن نیز یکی دیگر از علل عمده در نگاه پدر و مادر به فرزند خویش است. به دلیل آگاهی نداشتن نسبت به طبیعی بودن بسیاری از حرکت‌ها و رفتار‌های کودک و شتاب و درنگ‌های  رشدی او، این کنش‌ها از سوی پدر و مادر نشانه‌ی غیرطبیعی بودن یا غیرعادی بودن دانسته می‌شود.

پدران و مادران (به ویژه مادران) لازم است با شکیبایی و تأمل بیشتری با کودک خود کنار آمده و نه او را «خارق العاده» و باهوش فراوان گمان کرده و فشار‌های آموزشی را به او تحمیل کنند و نه به دنبال درنگ تأخیر‌های ناشی از تفاوت‌های فردی در سخن گفتن یا دندان درآوردن و یا راه رفتن، ناشیکبایی نموده و زود نگران هوش کودک خود شوند.

پدر و مادر‌ها بهتر است مشاوره با متخصص را دستور کار خود قرار داده و به گفتار متخصصان اعتماد کنند. به طور حتم مشاوره با کارشناسان روان شناسی و علوم تربیتی در کنار پزشک کودک و خانواده، برای آگاهی از این تفاوت‌ها و از سوی دیگر رشد بهتر و همه جانبه‌ی فرزند آن‌ها در سنین پیش دبستانی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و از بروز بسیاری از مشکلات آتی جلوگیری کرده و موجب آرامش پدران و مادران نیز خواهد بود.

همچنین از مقایسه‌ی فرزند خود با هر کودک یا نوجوان و جوان در فامیل و مدرسه و جامعه پرهیز کرده از به رخ کشیدن دیگران یا تحقیر دیگران برای بهتر نمودن و یا برای ترغیب و پیشبرد او استفاده نکنند.

برای دیدن خبرهای داغ،تصاویر و متن های زیبا به «کانال تلگرام ایرانی نیوز» بپیوندید
مطالب برگزیده
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
قوانین ارسال نظر
* مجله اینترنتی ایرانی نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
* لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری کنید.
* نیازی به نوشتن نام و یا ایمیل نمی باشد،می توانید به صورت ناشناس نظر بدهید.