شاخه

درمان فوتودینامیک (PDT) چیست؟

درمان فوتودینامیک (PDT) یک درمان پزشکی است که با استفاده از یک مولکول حساس به نور (اغلب یک دارو که تحت تاثیر نور قرار می گیرد فعال می شود) و منبع نور برای فعال کردن دارو تجویز می شود. سرطان های سطحی پوستی بسیار نازک به نام کراتوز فعال و برخی دیگر انواع سلول های سرطانی می توانند به این طریق حذف شوند. آکنه نیز می تواند درمان شود. این روش به راحتی در یک دفتر پزشک یا سرپایی انجام می شود. PDT نیز به عنوان درمان نور آبی نامیده می شود.

PDT اساسا دارای سه مرحله است. ابتدا یک مایع، کرم یا داروهای تزریقی (حساس کننده به نور) حساس به نور استفاده می شود و یا تزریق می شود. گاهی اوقات، یک مولکول حساس به نور که در حال حاضر بخشی از بدن است، می تواند فعال شود. دوم، یک دوره انکوباسیون از چند دقیقه تا چند روز وجود دارد. در نهایت، بافت هدف در معرض یک طول موج مشخصی از نور قرار می گیرد که پس از آن داروهای حساس به نور را فعال می کند. مکانیسم که بافت آن تخریب می شود به نظر می رسد وابسته به حضور مولکول های اکسیژن فعال است.

مراحل:

استفاده از داروهای حساس به نور
دوره انکوباسیون
فعال سازی نور

اگرچه اولین بار در اوایل دهه 1900 مورد استفاده قرار گرفت، PDT به معنای مدرن، علمی جدید و جدید است. PDT کنونی شامل انواع مختلف زمان انکوباسیون برای انواع داروهای حساسیت کننده نور و انواع منابع نور به بسته بافت هدف است. فرض اولیه PDT، تخریب بافت انتخابی است.

در حال حاضر محدودیت اولیه تکنولوژی PDT در دسترس برای پوست عمق نفوذ نور و توانایی سلول های هدف در حدود 1/3 اینچ (حدود 1 سانتیمتر) از منبع نور است. بنابراین، تومورها و یا رشد غیرطبیعی باید نزدیک به سطح پوست باشد تا PDT بتواند کار کند.

PDT در حال حاضر در تعدادی از زمینه های پزشکی، از جمله انکولوژی (سرطان)، پوست (پوست)، جراحی زیبایی، چشم پزشکی و داروهای خوراکی استفاده می شود.

در سرطان، PDT FDA برای سلولهای ریه غیر سلولی، سرطان مری و تغییرات پیش سرطانی مریض برت تأیید شده است. استفاده از آن نیز از طریق آزمایشات بالینی در سرطان انکولوژی عمومی برای شرایطی مانند سرطان دهانه رحم، غده پروستات، مغز و حفره صفاقی (فضای شکمی که شامل معده، کبد و اندام های داخلی) است، مورد بررسی قرار می گیرد.

در پوست، PDT با نورسنجیتور Levulan Kerastick (20٪ دلتا آمینولولولینیک اسید HCl) برای درمان بسیار سرطان های پوستی نامناسب به نام کراتوز فعال (AK) استفاده می شود. تصویب اولیه به طور خاص برای درمان کراتوز فعال در پوست و پوست سر با استفاده از حساس به نور و به دنبال آن قرار گرفتن در معرض به یک منبع نور آبی خاص بود. PDT همچنین برای آکنه، روده بزرگ، سرطان های پوستی غیر ملانوم پوست، آسیب خورشید، غدد سباسه بزرگ، چین و چروک، زگیل، هیدرادنیت سوپوراتیوا، پسوریازیس و بسیاری از بیماری های دیگر استفاده می شود. این برای حذف موها یا نشانه های تولد استفاده نمی شود.

چه داروهای فتوسنتزیک در دسترس هستند؟

حساسیت های فتوسنتز شده FDA شامل پورفیمر سدیم (Photofrin)، 5-آمینولولینیک اسید یا ALA (Levulan) و متیل آمینولوولینت (MAOP) (Metvix) است. در آینده نزدیک ممکن است داروهای بیشتری در دسترس قرار گیرد. Photofrin به صورت داخل وریدی برای سرطان های داخلی مورد استفاده قرار می گیرد در حالیکه Levulan و Metvix به صورت موضعی برای پوست درمان می شوند.

چه منبع نور در دسترس هستند و چگونه آنها اعمال می شود؟

منابع نور PDT عبارتند از: نور لیزر، نور پالسی شدید، دیودهای نوری (LED)، نور آبی، نور قرمز و بسیاری از نورهای قابل مشاهده دیگر (از جمله نور خورشید طبیعی). داروهای حساس به نور ممکن است با یک یا چند نوع نور فعال شوند. منبع نور مطلوب بستگی به طول موج ایده آل برای مواد مخدر خاص و بافت هدف دارد.

منبع نور باید به طور مستقیم به بافت هدف برای یک مقدار مناسب از زمان استفاده شود. برای درمان پوست های سطحی، نور به طور مستقیم بر روی ناحیه پوستی که در آن از داروهای فتوسنتزیت استفاده شده است مانند چهره، پوست سر، بازو و غیره استفاده می شود. برای سرطان های داخلی، ارائه نور به منطقه مورد نظر چالش برانگیز است. نور ممکن است از طریق کابل های فیبر نوری کوچک به داخل حفره یا قسمت تحت درمان منتقل شود. گاهی اوقات آندوسکوپها (لوله نازک، درخشان، دراز کششی که به یک فضای بدن وارد می شوند) برای نور دادن به ریه ها، معده یا مثانه استفاده می شوند.

درمان فوتودینامیک چگونه کار می کند؟

PDT با آسیب مستقیم به سلول ها و بافت های هدف کار می کند. این شامل تولید مولکول اکسیژن فعال است که می تواند سلول های اطراف را آسیب و یا تخریب کند. از آنجا که مانع طبیعی پوست در سایت های کراتوز فعال وجود ندارد، مولکول های حساس به نور در آن جا جذب می شوند و سپس نور را فعال می کنند. اکسیژن فعال بافت غیرمعمول مجاور را تخریب می کند. هنگامی که مناطق تحت PDT بهبود می یابند، مناطق مورد بازبینی قرار می گیرند تا ببینند آیا درمان های اضافی یا بیوپسی مورد نیاز است.

با کریواسچری سنتی (با یخ زدن با نیتروژن مایع)، تنها کراتوز های آکتینیک قابل مشاهده می توانند درمان شوند. از آنجایی که بسیاری از کراتوزهای فعال ممکن است آشکار نباشد، ممکن است PDT ترجیح داده شود، زیرا احتمالا این ضایعات "زیرکلی" را از بین می برد. PDT به طور همزمان برای درمان کل ناحیه آسیب آفتاب اجازه می دهد، اما درمان های بعدی ممکن است لازم باشد.

آیا PDT به من حساسیت بیشتری نسبت به نور می دهد؟

نه، PDT باعث حساسیت موقت به نور می شود، از جمله نور خورشید طبیعی و بعضی از نور داخلی. حساسیت نور با زمان، بسته به هر دو ماده حساس به نور و دوز مصرفی حل می شود.

اجتناب از نور معمولا پس از PDT مورد نیاز است. مدت زمان بستگی به دارو و دوز مصرفی دارد. پورفیرین داخل وریدی ممکن است بدن، از جمله پوست و چشمها، حدود 6 هفته پس از درمان حساسیت به نور داشته باشد. حفاظت مناسب از جمله آستین بلند و عینک آفتابی ممکن است لازم باشد. اسید آمینولولینولیک یا متیل آمینولوولینا به طور موضعی ممکن است حساسیت پوستی را فقط در مناطق درمان برای حدود 24 تا 72 ساعت حساسیت ایجاد کند. این معمولا باعث حساسیت به سایر قسمتهای بدن نمیشود به غیر از جایی که دارو به طور مستقیم اعمال میشود. پزشک شما بایستی با دوره مورد نیاز آفتاب و نور، که پس از درمان خاصی مورد نیاز است، مورد بحث قرار گیرد.

چگونه PDT برای درمان پوست استفاده می شود؟

PDT با استفاده از Levulan و نور اختصاصی آبی در حال حاضر FDA برای درمان پیش آگهی های اولیه پوست به نام keratoses actinic (لکه های مقعدی به طور کلی بر روی پوست در معرض آفتاب) تایید شده است. PDT همچنین به عنوان درمان "ALA / PDT" یا "Super Blue Light" شناخته می شود. هنگامی که حساس به نور با یک دستگاه به نام نور شدید پالس یا IPL مورد استفاده قرار می گیرد، آن را "صورت فوق العاده عکس" نامید. این درمان ها ممکن است به حذف پوست پیش آگهی آسیب دیده از آفتاب کمک کند. خسارات ناشی از خورشید، خطوط خالص و رنگدانه نازک ممکن است به دلیل اثر مثبت PDT نیز بهبود یابد. به نظر می رسد PDT باعث کاهش عملکرد غده های صفراوی و بنابراین در درمان آکنه و روده بزرگ مفید است.

اگر چه استفاده از PDT در پوست در ابتدای دهه 1990 برای کراتوز فعال انجام شد، اما به دلیل زمان لازم برای انکوباسیون طولانی مدت (معمولا 18-24 ساعت) و نشانه های محدود، به دلیل محبوبیت یا استفاده گسترده از آن استفاده نشد. از آنجایی که حدود سال 2001، PDT به دلیل پیشرفتهایی مانند زمان انکوباسیون کوتاهتر (30 تا 60 دقیقه) به طور گسترده گسترش یافته است. در اروپا مطالعاتی که با قرار گرفتن در معرض نور خورشید محیط پس از استفاده از حساسیت به نور و کرم ضد آفتاب شیمیایی (برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش) به نظر می رسد در درمان کراتوز فعال است. این می تواند نیاز به درمان را در یک دفتر پزشک در اختیار بگیرد.

یک جلسه PDT پوست معمولی چیست؟

شما ممکن است یک فرم رضایت نامه نوشته شده برای خواندن و امضا قبل از اولین درمان خود داشته باشید. کارکنان پزشکی قبل از استفاده از داروهای حساس به نور، ممکن است عکاسی قبل از درمان را انجام دهند.

در اتاق درمان، شما ممکن است نشستن یا به راحتی بر روی یک میز درو. اغلب پاک کردن چهره با استفاده از الکل و یا استون برای پاک کردن پوست انجام می شود.

مایع یا کرم فتوسنتز کننده به طور موضعی به کل منطقه تحت درمان (مانند کل صورت، پوست سر، عقب دست، قسمت پشتی ساعد، پاها، پا، پوست سر، سینه یا پشت) اعمال می شود.

این دارو به چند دقیقه اجازه می دهد تا هوا خشک شود و بعد از 30-60 دقيقه برای زمان انکوبا صبر کنيد. بعضی از مناطق مانند قفسه سینه، پشت و مخصوصا سینه ها و پاها نیاز به زمان انکوباسیون بیش از دو تا 18 ساعت بسته به رنگ پوست و محل تشریحی پوست می باشد. PDT نیاز به تنظیمات پزشک برای زمان انکوباسیون خاص و مدت زمان درمان دارد.

پس از زمان انکوباسیون مناسب، شما در معرض نور منبع قرار می گیرید. برخی از بیماران ممكن است احساس گرما، سوزن كشیده، گرما یا سوزش داشته باشند. یک فن می تواند برای کمک به خنک شدن در طول درمان استفاده شود. منطقه درمان سپس پاک می شود و کرم های ضد آفتاب اعمال می شود. دستورالعمل در مورد چگونگی مراقبت از پوست در خانه داده می شود.

ترجمه : شاخه